Sztuka starożytnego egiptu opierała się na kulcie zmarłych. wierzono, że zabiespieczenie ciała po śmierci umożliwia życi w zaświatach. rzeźba egipska utrzymana według ścisłych zasad, czyli kanonu, obejmuje przede wszystkim imponujących rozmiarów posągi władców oraz reliefy zdobiące ściany świątyń i grobowców.
Rozwój sztuki nastąpił od 3000 roku. Budowlami dla Egipcjan najcharakterystyczniejszymi były piramidy,mastaby i świątynie. Mastaby wznoszono z kamieni albo cegły,a ich kształt przypominał ścięty ostrosłup. Mastaby wraz z upływem czasu przeobraziły się w budowle schodkowe. Tego typu konstrukcji była właśnia piramida Dżesera w Sakkara. Najbardziej znany kompleks piramid znajduje się w Gizie. Trzy wybudowane obok siebie upamiętniają władców : Cheopsa,Chefrena,Mykerinosa. Najwyższa jest piramida Cheopsa,strzeżona przez wielkiego Sfinksa. Sfinksy symbolizowały władzę królewską, dlategoteż ich twarze nosiły oblicza panujących władców. Aby uczcić swoich Bogów, Egipcjanie wznosili dla nich świątynie. Rzeźby egipskie wykonywano w bardzo twardym kamieniu; bazalcie i diorycie. Przedstawiały one władców,dostojników i wyższych urzędników państwa,ale również prosty lud. W rzeźbie podobnie jak w całej sztuce obowiązywał kanon. Schematy kompozycyjne postaci zależały od pozycji społecznej modela : bogowie i królowie - siła , idealizacja , bezczasowa młodość, blokowe kształty. Warstwy niższe zasada realizmu - najczęściej przy pracy.
