z CZEGO SŁYNIE FRANCJA MUSI BYC DŁUGO...

Francja słynie z wieży Aiffla.

Francja słynie z: 1.wieży Eiffla 2.alkoholu 3.kultury, sztuki i architektury   1.Wieża Eiffla Wieża Eiffla powstawała w latach 1887 do 1889 i została ona wybudowana z okazji światowej wystawy zorganizowanej na stuletnią rocznicę Rewolucji Francuskiej. Wieża Eiffla posłużyła jako brama wejściowa na teren wspomnianej wystawy. Budowla ta miała także funkcjonować jako demonstracja potęgi Francji odrodzonej po klęsce w wojnie z Prusami i być symbolem III republiki. Po zakończeniu wystawy wieża miała zostać rozebrana, jednak Eiffel stworzył na jej szczycie niewielkie laboratorium, w którym przeprowadzał eksperymenty z dziedziny aerodynamiki. Nazwa wieży wywodzi się od jej budowniczego, francuskiego inżyniera budowy mostów Aleksandra Gustawa Eiffla. Projekt wieży wybrano w 1886 roku w drodze konkursu spośród ponad 100 zgłoszonych prac. Konstrukcja wieży została zaprojektowana tak, aby była ona mocna i jednocześnie lekka. Swoją stabilność wieża zawdzięcza przede wszystkim dużej odporności na naprężenia wytarzane przez wiatr. Budowla ta składa się z ponad 18000 elementów, które połączone są ze sobą ponad 2,5 milionami nitów, co sprawia, że wieża waży niebagatela około 10500 ton. Tą najwyższą wieżę świata zbudował zespół złożony z 250 mężczyzn, w tempie, które do dzisiaj uchodzi za niezwykle fenomenalne. Pierwsza platforma o wysokości 57,63 m została zbudowana w okresie dwóch miesięcy, druga zaś została wybudowana w lutym 1889 roku. Warto zaznaczyć, że Wieża Eiffla otrzymała status najwyższej budowli świata, ale mogła się nią cieszyć aż do roku 1929, gdy w Nowym Jorku wzniesiono biurowiec Chryslera. Wieża Eiffla zyskała sobie niegdyś przydomek „Cudu ze stali”, który zdaniem wielu osób jest aktualny po dzień dzisiejszy. Wieża ta opiera się na czterech zakrzywionych pylonach, które majestatycznie wznoszą się ku wierzchołkowi, nadających całości kształt wyciągniętej ku górze piramidy. U podstawy wielkie luki opierają się na fundamentach, spinając jednocześnie pylony oraz formułując bramę. Wewnątrz owych pylonów kursują windy, które umożliwiają wygodny dostęp do wszystkich trzech platform widokowych rozmieszczonych na wysokości 58m,116, oraz 273 m. Wieża Eiffla jest ażurową konstrukcją kratową z kutego żelaza, a jej wysokość zmienia się o 18 cm w zależności od temperatury, natomiast pod wpływem wiatru kołysze się na 6-7 centymetrów. W latach 1980 - 1985 przeprowadzono renowację wieży w wyniku, której straciła ona na wadze 1 343 tony. W tym okresie zamontowano na niej także nowe oświetlenie, które składa się z 352 reflektorów, każdy po 1000 W, które oświetlają wieżę w nocy. Oświetlenie, które jest zamontowane na samym szczycie wieży umożliwia zmianę jej wyglądu po zmroku. Takie zmiany są wprowadzane przede wszystkim w okresie świąt państwowych oraz Nowego Roku, kiedy to wieża bywa przyozdabiana małymi lampkami bądź podświetlana we francuskie barwy państwowe. W celu zapobiegnięcia korozji, Wieża Eiffla jest co siedem lat malowana, a do jej konserwacji zużywa się od 50 do 60 ton farby. Wybierając się na Wieżę Eiffla warto pamiętać, że na jej szczyt prowadzi aż 1665 stopni, jednak po schodach można dotrzeć jedynie na pierwszy oraz drugi taras widokowy, natomiast na trzeci taras dostęp jest jedynie za pomocą windy. Warto dodać także, że w czasie budowy Wieża Eiffla miała wielu przeciwników, którzy uważali, że takie żelastwo bezpowrotnie zniszczy piękną oraz klasyczną architekturę Paryża. Okazało się jednak, że byli oni w błędzie, ponieważ po trzyletniej budowie wieża niczym magnes zaczęła przyciągać do Paryża miliony turystów z całego świata, którzy pragnęli zobaczyć ten nowoczesny oraz innowacyjny, jak na tamte czasu cud architektury. Ta metalowa konstrukcja do dzisiaj przyciąga ogromne ilości turystów, którzy mogą podziwiać przepiękne widoki, rozciągające się w słoneczne dni nawet w promieniu 42 mil. Obecnie Wieża Eiffla przyciąga co roku około 5 milionów turystów, którzy bardzo chętnie oglądają tą słynną budowlę. Wieża ta niezwykle atrakcyjnie wygląda zwłaszcza w nocy, kiedy jest podświetlana światełkami, które z daleka przypominają brokat. Zdaniem turystów, każde szanujące się biuro podróży powinno posiadać w swojej ofercie wycieczkę do Paryża z zapewnioną wyprawą na szczyt Wieży Eiffla. Miłośników tego niezwykle romantycznego kraju jest wiele na całym świecie, dlatego tez tak tłumnie przyjeżdżają oni do Paryża, aby sprawdzić czy książki i filmy odzwierciedlają prawdę o tym mieście. Marzeniem każdego romantyka jest odwiedzenie francuskiej kawiarni z ukochaną osobą i rozmawiać przy lampce wina mając za oknem widok Wieży Eiffla. Nie każdy wie, że Wieża Eiffla doczekała się swojej kopii poza Europą. Tokio Tower pomimo tego, że jest młodsza i wyższa, nie robi na turystach takiego wrażenia jak oryginał znajdujący się w Paryżu. Ciekawostką jest także to, że tak naprawdę Gustaw Eiffel tak naprawdę nie był ojcem projektu tej sławnej na całym świecie wieży. Prawdziwym autorem był Maurice Koechlin, który pracował w firmie Eiffla, a sam Gustaw Eiffel wykupił prawa do projektu wieży i w ten sposób stał się on jej właścicielem. Koszt budowy wieży wyniósł 1,5 miliona dolarów. Na pierwszym piętrze znajduje się restauracja, natomiast na drugim tarasie widokowym swoje biuro miała niegdyś gazeta Le Figaro. Od czasu otwarcia budowli do dnia dzisiejszego wieżę odwiedziło ponad 167 milionów ludzi, których marzeniem było zobaczenie na własne oczy tego słynnego symbolu Francji. Wokół budowli umieszczone są nazwiska 72 francuskich naukowców oraz sławnych ludzi, z każdej strony znajduje się po 18 nazwisk. 31 marca 2009 roku Wieża Eiffla obchodziła swoje 120 urodziny i z tej okazji otrzymała od miasta między innymi nową warstwę farby. Jubileuszowe malowanie konstrukcji ma potrwać aż cały rok. Będzie to już 18 renowacja słynnej wieży, dodatkową niespodzianką dla turystów oraz mieszkańców Paryża będzie ponowne otwarcie restauracji „58 Tour Eiffel” na pierwszym piętrze. Nie da się ukryć, że Wieża Eiffla o wysokości ponad 320 metrów zbudowana u południowego krańca Pola Marsowego, nieopodal Sekwany pomimo wielkiej krytyki stała się symbolem Paryża oraz Francji. 2.Francuskie alkohole Francja od dawna słynie z produkcji alkoholu, a zwłaszcza wspaniałych win oraz szampanów. Jednak w tym kraju nie tylko takie alkohole cieszą się dużym uznaniem. Znaczną popularnością cieszy się między innymi koniak, który jest wytwarzany ze spirytusu z oddestylowanego białego wina. Wyprodukowany w taki sposób alkohol dojrzewa w dębowych beczkach przez okres około 2,5 lat. Pod koniec tego okresu leżakowania „piwniczny” dokonuje wszelkich koniecznych czynności, które okryte są tajemnicą. Warto pamiętać o tym, że koniaki są klasyfikowane ze względu na gleby, na jakich wyrosły winogrona, z których powstało białe wino wykorzystywane do produkcji koniaków. Za najlepsze uważane są te, których winogrona wyrosły na glebie wapiennej. Francuzi produkują także winiak Marc, który powstaje, podobnie jak włoska Grappa, z odpadów pozostałych po produkcji wina. W taki właśnie sposób powstaje mocny trunek o zawartości alkoholu przekraczającej 40%, a jego smak uzależniony jest przede wszystkim od gatunku winogron. Marc produkowany z ciemnych winogron jest niezwykle mocny oraz aromatyczny, natomiast ten, który jest wytworzony z białych owoców, charakteryzuje się lekkością oraz łagodnością. Kolejnym typowo francuskim alkoholem jest Cointreau, czyli mocny pomarańczowy likier, którego nazwa pochodzi od nazwiska jego twórców. Wspomniany wyżej likier produkowany jest w Angers we Francji. Nie każdy wie, że początkowo likier ten był jednym z rodzajów Curacao, jednak po jakimś czasie ze względu na swoje wyjątkowe walory smakowe stał się odrębnym rodzajem alkoholu. Likier Cointreau ma ponad 40% alkoholu i wytwarzany jest ze świeżych oraz suszonych skórek pomarańczy, które są zalewane czystym alkoholem z dodatkiem syropu cukrowego. Ten przepyszny pomarańczowy likier sprzedawany jest w charakterystycznej, kwadratowej butelce i najczęściej podawany jest wyłącznie z lodem. Dodając do likieru lód możemy zaobserwować jego właściwości polegające na reakcji na temperaturę. Likier podawany w temperaturze pokojowej jest klarowny, natomiast po schłodzeniu go za pomocą lodu staje się mleczno- mętny. Francuzi wierzą, że są tak wielkimi miłośnikami wina przede wszystkim, dlatego że produkują je z miłości. Wina francuskie od dawna cieszą się zasłużoną reputacją jednych z najlepszych trunków na świecie. We Francji istnieje siedem głównych regionów produkcji wina: Szampania, Dolina Loary, Alzacja, Burgundia, Rejon Bordeaux, Wzgórza nad Rodanem oraz Langedocja położona na południowym zachodnie Francji. Zgodnie z wieloletnią tradycją francuska etykieta na butelce z winem nie zawiera nazwy gatunku winorośli, znajduje się na niej natomiast region, w którym zostało wyprodukowane dane wino. Wśród setek odmian winorośli jest kilka takich, które nie mają sobie równych. Takie winorośla tworzą bądź współtworzą większość najlepszych win świata. Wśród czerwonych szczepów bez wątpienia najlepsze to Cabernet Sauvignon, Pinot Nor, a także Shiraz, natomiast wśród białych do najlepszych zalicza się Chardonnay, Sauvignon Blanc oraz Riesling. Wielu znawców win uważa, że francuskie wina są tak wyśmienite, dlatego, że są one efektem wielopokoleniowego wsłuchiwania się w naturę. Najbardziej znanym, klasycznym czerwonym szczepem winnym na świecie jest wspomniany wcześniej Cabernet Sauvignon, który z kilkoma wyjątkami stanowi najważniejszy składnik wszystkich win czerwonych z Bordeaux. To właśnie Bordeaux jest najsłynniejszych regionem winiarskim we Francji. Powstające utaj wytrawne, ciemne chateaux stały się już dawno symbolem francuskiego wina, chociaż pochodzą stąd także słodkie oraz półsłodkie wina białe i różowe. Nie tylko w Polsce, ale także na całym świecie coraz większą popularnością cieszą się francuskie wina Beaujolais, które doskonale nadają się do dań piknikowych, potraw z rusztu, wędlin oraz serów typu brie. Ten gatunek wina pije się schłodzony, a im jest ono młodsze tym zimniejsze powinno być. Z racji ego, że wina te charakteryzują się niską zwartością tanin, mają one kolor jasnoczerwony. Powodzenie, jakim cieszy się ten gatunek wina wśród konsumentów, zawdzięcza ono przede wszystkim swoim intensywnym aromatom kwiatowym (fiołek, róża, malwa) oraz owocowym (wiśnia, malina, truskawka). Oblicze każdego miłośnika wina rozjaśnia się na samo wspomnienie o Burgundii, w której powstają najwspanialsze wina na świecie. Warto podkreślić, że zarówno białe, jak i czerwone wina z Burgundii dobrze się starzeją, jednak za optymalny wiek dla burgunda uważa się 10 lat, ponieważ właśnie wtedy jest on w stanie ukazać pełnię swojego aromatu. Wino to należy podawać w odpowiedniej temperaturze, a zarówno białe jak i czerwone wino warto jest wcześniej przelać do karafki, ponieważ większa powierzchnia kontaktu z powietrzem rozbudza aromat tego wspaniałego wina. Kolejnym alkoholem produkowanym we Francji jest szampan, czyli rodzaj musującego wina wytwarzanego wyłącznie w regionie Szampania we Francji. Prawdziwy szampan jest produkowany tutaj bez sztucznego nasycania napoju dwutlenkiem węgla. W prawdziwym szampanie dwutlenek węgla tworzy się na skutek naturalnego procesu dojrzewania wina w butelkach. Do szklanych butelek nalewa się młode, nie do końca przefermentowane wino, a następnie przechowuje się lekko przewrócone w stronę korka w piwnicach, piwnicach temperaturze 3-5 stopni C. Szampan leżakuje tak przez okres minimum dwóch lat, a systematycznie, co trzy miesiące butelka jest przekręcana o ¼ obrotu. We Francji szampany produkuje się zarówno z białego, jak i czerwonego wina. Warto zapamiętać, że na butelce prawdziwego szampana nie ma prawa pojawić się słowo sec, które normalnie oznacza wino wytrawne, na wytrawnym, oryginalnym szampanie pojawia się słowo brut. Prawdziwy szampan jest towarem niezwykle luksusowym i w związku z tym stać na niego niewiele osób. Dla przykładu butelka 0,75 litra czerwonego szampana z dobrego rocznika, pochodząca od najlepszych producentów może kosztować nawet do 2000 USD. Biorąc pod uwagę różnorodność francuskich alkoholi oraz długą historię produkcji wspaniałych win, nie ma nic dziwnego w tym, że Francja jest krajem, które słynie z produkcji tego rodzaju trunków. 3.Kultura, sztuka i architektura Pierwsze świadectwa istnienia sztuki na terenie Francji pochodzą już z czasów prehistorycznych, a są to malowidła w pieczarach Masywu Centralnego oraz dolmeny i menhiry w Bretanii. Liczne oraz zdumiewająco dobrze zachowane są budowle z czasów rzymskich, które znajdują się przede wszystkim na terenie Prowansji i jest to teatr w Orange, amfiteatr w Nimes, pomnik zwycięstwa Augusta w La Tribe oraz świątynie, łuki triumfalne oraz termy i mosty. Francja jest między innymi krajem, w którym narodził się w połowie XII wieku styl gotycki, którego elementami były precyzyjnie wykonane sklepienia żebrowe, ostry łuk użyty w konstrukcji i dekoracji, a także duża liczba smukłych filarów oraz ogromne okna wypełnione wspaniałymi witrażami. Pierwszą gotycką budowlą we Francji była bazylika w Saint-Denis. Rozmach, z jakim we Francji zaczęto wznosić budowle gotyckie udzielił się w niedługim czasie także innym państwom Europy Zachodniej. Wprawdzie wczesnogotyckie budowle były niezwykle majestatyczne, to jednak brakowało im lekkości oraz strzelistości, które charakteryzowały późniejsze budowle. Nową formę we Francji przybrał także styl romański, który reprezentują między innymi zamki nad Loarą. Od roku 1550 francuscy artyści obierają nowy kierunek. Po okresie przejściowym, którego klasycystyczny styl wywodzi się ze sztuki schyłku starożytności, wspaniale rozwija się barok francuski. Teatralna dynamika wnętrz w połączeniu z rzeźbą, malarstwem i doskonale zaplanowanymi efektami świetlnymi, są podstawowym elementem tego stylu o niezwykle francuskim charakterze. Największymi budowlami tego okresu jest między innymi Pałac Wersalski oraz Pałac Vendome w Paryżu. Za panowania Ludwika XV ciężkie sztukaterie na sufitach ustępują miejsca lekkim ozdobom, a kartusze z symbolami wojny zostają ozdobione bronią miłosną: strzałami Amora oraz sercem przebitym strzałą. Rokoko, które jest stylem dekoracji wnętrz rzadko kiedy występuje w architekturze zewnętrznej. Styl Ludwika XV charakteryzuje się przede wszystkim wdziękiem oraz elegancją, co uwidacznia się w formach luster, porcelany oraz wytwornych mebli z tamtego okresu. Nowy styl w sztuce rozpoczynają rządy Napoleona, a architektura powraca do starożytnej wielkości oraz surowości. W Paryżu powstają w tym okresie nawiązujące do antyku frontony kolumn widoczne między innymi w kościele Madeline oraz Panteonie. Powstają także łuki triumfalne. Meble natomiast charakteryzują się w tym okresie prostotą i ozdobione są sfinksami bądź orłami wykonanymi z brązu. Po chwilowym przestoju w architekturze oraz sztuce, powstaje wieża Eiffla, od której rozpoczyna się era wysokich budowli. W czasach współczesnych najsilniejsze akcenty twórcze uwidaczniają się przede wszystkim w architekturze. Ton nadaje tutaj przede wszystkim Tony Garnier i jego konstrukcje ze szkła oraz żelaza, a także Le Corbusier, który zaprojektował Cite Radieuse w Marsylii oraz Kaplicę Notr-Dame-de-Haut w Ronchamp, które uchodzą do dnia dzisiejszego za budowle stulecia. Wielu osobom Francja kojarzy się najczęściej z wysoko rozwiniętą kulturą, sztuką, a także elegancją. Już od czasów średniowiecza to właśnie Francja była europejskim centrum intelektualnym i artystycznym, a szczyt swojego rozwoju osiągnęła w XVIII oraz XIX wieku. Atmosfera tamtych czasów jest w Paryżu wyczuwalna do dnia dzisiejszego. Od wieków Francja jest nazywana także stolicą mody, nic więc dziwnego, że pracuje tutaj wielu światowej sławy projektantów, modeli oraz modelek. Pokazy najnowszych kolekcji w paryskich domach mody stanowią ważne wydarzenie w życiu francuskiej stolicy. Do dnia dzisiejszego moda lansowana w Paryżu dyktuje tendencje oraz style światowej mody. Warto pamiętać także o tym, że Francja jest także światowym centrum produkcji perfum, które są słynne na całym świecie. Ponadto Francja jest także kolebką wielu europejskich myślicieli, pisarzy, wynalazców, artystów oraz twórców nowych kierunków filozoficznych. Wszystko to wywarło silny wpływ nie tylko na całą kulturę europejską, ale także światową. Warto pamiętać, że sztuka francuska zajmuje jedną z czołowych pozycji w powszechnej historii sztuki, przede wszystkim dlatego, że w wielu okresach Francja była krajem stylotwórczym, które szeroko promieniowało bogactwem zjawisk artystycznych na inne kraje europejskie. We Francji rozwinęło się także malarstwo impresjonistyczne, którego głównym przedstawicielem był Monet oraz Renoir. Impresjoniści stawiali sobie za cel uchwycenie przelotnych efektów wywołanych zmianami oświetlenia. Monet wielokrotnie malował te same przedmioty chcąc w ten sposób uchwycić grę światła oraz krótkotrwałe efekty świetlne o różnych porach dnia oraz roku. Bliski impresjonizmowi był także Degas, który jednak wolał malować w pracowni, a nie jak Monet czy Renoir w plenerze. Do najbardziej ulubionych tematów Degas należały tory wyścigowe oraz balet. Degas okazał się wspaniałym obserwatorem ulotnych ruchów oraz gestów, które wcześniej praktycznie w ogóle nie interesowały artystów. Wielkim miłośnikiem prac Degas był Toulouse- Lautrec, którego interesowały takie tematy malarstwa, jak bary, kabarety, domy publiczne oraz sceny z Montmartre`u. Lautrec znany jest przede wszystkim z plakatów oraz litografii, na których ukazywał postacie ludzkie ujęte w sposób karykaturalny i dekoracyjny jednocześnie. Przedstawicielami późnego impresjonizmu są: Paul Cezanne który słynie przede wszystkim z kompozycji martwej natury i pejzażu południa oraz Paul Gauguin, który wielu kojarzy się z obrazami południowego Pacyfiku i studiami kobiet tahitańskich. Francja jest krajem o niezwykle różnorodnej architekturze, dzięki czemu można tutaj znaleźć wspaniałe budowle pochodzące z różnorodnych okresów architektonicznych, co sprawia, że kraj ten przyciąga do siebie wielu fascynatów sztuki, architektury oraz kultury francuskiej. Dorobek francuskiej sztuki można podziwiać przede wszystkim w licznych muzeach, które oferują miłośnikom różnorodnej sztuki wspaniałe doznania.     Chciałeś długo- jest bardzo długo.