w drugiej połowie 2 w
Georg Grotefend w 1802 roku
Pismo klinowe - (wymyślone przez Sumerów i używane w obrębie języków: sumeryjskiego, akkadyjskiego, huryckiego i ugaryckiego) było pismem fonetycznym złożonym z całkowitej liczby ok. sześciuset znaków (mimo to - zostało "odszyfrowane" przez naukowców!). Było ono używane na Bliskim Wschodzie przez ok. trzy tysiąclecia, podlegając licznym zmianom. Poza zapisami o treści ekonomicznej i administracyjnej dobrze znanymi zabytkami piśmiennictwa z Mezopotamii są mity i epopeje, również umowy gospodarcze i społeczne (np. kodeks Hammurabiego) oraz kroniki rodzinne. Cały szereg dialektów utrudnia odczytanie wielu tekstów pochodzących z Mezopotamii i Fenicji, zapisanych pismem klinowym. Wiele z tych tekstów stanowiły również utwory mitologiczne i poematy. Pismo klinowe przekształciło się ok. XIV - XIII wieku przed Chr. w alfabet starofenicki (najpierw pismo klinowe uległo uproszczeniu poprzez przyporządkowanie około 30 znaków różnym spółgłoskom, potem zredukowano ilość znaków do 22). Forma pisma klinowego dała początek wszystkim późniejszym alfabetom, m.in alfabetowi hebrajskiemu (w czasach biblijnych nie posiadającemu oznaczenia spółgłosek) oraz greckiemu (innowacją Greków było dodanie do alfabetu znaków oznaczających samogłoski). Nie wiem czy to o to chodzi