Dnia 3 października 2010 roku wraz z klasą wybrałam się na spektakl pt. " Ostatnie spotkanie ". Tuż po zajęciu miejsca byłam podekscytowana, ponieważ moje zamiłowanie do teatru jest dosyć spore. Kiedy zgasły światła jak i usłyszałam mrożącą krew w żyłach muzykę, poczyłam dreszczyk adrenaliny. Największe wrażenie na mnie zrobiła aktorka, o imieniu Anna, która dla miłości do swojego partnera Marka zrobiłaby wszystko. Na scenie nie zabrakło również wzruszających scen, kiedy partnerka dowiedziała się, o nieuleczalnej chorobie swojej mamy, której pozostało mało czasu. Wszyscy mieli łzy w oczach, nawet nauczyciele nie mogli powstrzymać się od łez. Punktem kulminacyjnym całego spektaklu było marzenie Anny o aktorstwie, lecz sytuacja rodzinna zabraniała jej sie kształcić w danym zawodzie. Po straszliwej śmierci matki, Anna i Marek byli zawiedzieni, ponieważ matka nie dożyła do ich ślubu. Aktorka przed śmiercią wyznała córce, ze źle ją wychowywała i za mało spędzały ze sobą czasu - wtedy zrozumiałam, jak ważna jest dla nas rodzina, jak i przyjaciele. Nigdy nie wiadomo, co może się wydarzyć. Po zakończeniu spektaklu miałam mętlik w głowie - cały czas myślałam o wyznaniu matki do Anny, że źle ją wychowywała. Z czasem ciesze się, że mam wspaniałą rodzinę i przyjaciół, a małe problemy, jak i różnice społeczne nie mogą dzielić ludzi, ponieważ wszyscy jesteśmy sobie równi. Ten spektakl otworzył mi oczy, jak i przypomina o staropolskim powioedzeniu " uczmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą ". Moim zdaniem wycieczka do teatru była jedną z udanych, jak i pouczających wyjść z klasą. ; ))
