Wyjaśnij dlaczego runo leśne lasu liściastego jest najbogatsze wiosną.   PROSZĘ O POMOC

Lasy zajmują 27 % powierzchni kontynentów. Las liściasty - ekosystem leśny z udziałem przede wszystkim drzew liściastych. Charakter lasu liściastego zmienia się w zależności od regionu geograficznego i klimatu. Las liściasty zrzucający liście na zimę spotyka się w strefie umiarkowanej, z wyraźnie zaznaczoną sezonowością i temperaturach poniżej zera w zimie i powyżej 12 st. C w lecie. Las liściasty strefy umiarkowanej charakteryzuje się stosunkowo bogatym runem, które rozwija się na wiosnę, gdy drzewa nie mają liści i światło może bez trudu penetrować głębsze warstwy lasu. Szerokolistny las liściasty strefy subtropikalnej występuje w strefie, w której nie ma wyraźnych różnic między latem i zimą. Roślinność stanowią dęby, a także tamaryndowce, magnolie, palmy, pnącza i storczyki. wilgotny las tropikalny strefy okołorównikowej charakteryzuje duża ilość opadów i ogromna różnorodność gatunkowa. Lasy te rosną w dorzeczach wielkich rzek tej strefy, takich jak Orinoko, Kongo, Zambezi, a także na Borneo i Nowej Gwinei. Drzewa wilgotnego lasu tropikalnego są wiecznie zielone i wysokie. Las jest naturalnym przykładem ekosystemu o złożonej, wielowarstwowej strukturze i dużej dynamice procesów w nim zachodzących. W strukturze pionowej lasu można wyróżnić cztery główne warstwy: I - warstwa koron drzew - może być jednopiętrowa (lasy jednogatunkowe, jednowiekowe) lub wielopiętrowe (lasy mieszane, drzewa w różnym wieku) II - warstwa krzewów i niskich drzew (podszyt) III - warstwa ziół (krzewinki, trawy, byliny i rośliny jednoroczne) IV - warstwa przyziemna (mchy, porosty) Taka warstwowa struktura lasu pozwala roślinności maksymalnie wykorzystać przestrzeń życiową oraz światło. Najlepsze warunki świetlne mają drzewa z wyższej warstwy i one wywierają znaczący wpływ na skład gatunkowy lasu i na współzależności między występującymi w nich organizmami. Największe i najważniejsze obszary lasów liściastych strefy umiarkowanej ciągną się pasem w poprzek Ameryki Północnej, Europy i Azji, a także na najdalej wysuniętych skrawkach kontynentów półkuli południowej. Występują one w okolicach, gdzie średnie opady deszczu wynoszą w ciągu roku od 75 do 150 cm. Niestety, obecnie ogromna większość naturalnych, pierwotnych lasów liściastych została wycięta i zastąpiona przez tereny rolnicze, a do naszych czasów przetrwały one w niewielu miejscach. Jednym z nich jest znajdujący się w Polsce Białowieski Park Narodowy. Jednym z pierwszych rodzajów lasów wycinanych przez człowieka i karczowanych były porastające niziny lasy lipowe. Obecnie lasy te w postaci naturalnej są spotykane niezmiernie rzadko. W warunkach naturalnych o tym, jaki gatunek drzewa będzie rósł w danym miejscu, w zasadniczym stopniu decyduje rodzaj gleby. Na przykład na glebach gliniastych wyrastają dąbrowy, a na glebach kredowych buczyny. Różnice między tymi typami lasów liściastych są bardzo duże. Dąbrowy są bardzo świetliste, promienie słoneczne przenikają przez luki w koronach i docierają do dna lasów. W miejscach, gdzie są powalone stare dęby, rozwija się bujny podszyt, w którym można napotkać wiele gatunków motyki i innych owadów. Ich larwy żerują na liściach, a ponieważ wciąż postępuje niszczenie starych dąbrów, również i liczebność owadów z każdym rokiem gwałtownie się zmniejsza, przynajmniej w tych częściach Europy, które są najgęściej zaludnione. W buczynach sytuacja jest odmienna, gdyż dostęp do światła jest bardziej utrudniony. Korony buków przepuszczają bardzo mało światła do niżej położonych części lasu, to też rośliny runa i podszytu mogą rozwijać się tylko w bardzo krótkim okresie początku wiosny, gdy liście buków są jeszcze małe.