Potrzebuje treść pieśni Horacego : "Do Deliusza"   Chodzi mi o ten utwór nie o jego opracowanie. z góry dziękuję;)  

  "Jednaki pomnij umysł mieć na pieczy Czy-ć dobrze pójdą, czy opacznie rzeczy, W zbytniej radości strzegąc miary, Delii, co masz iść z czasem na mary. Lub w smutku będziesz pędził cały prawie Wiek, lub w ustroniu usiędziesz na trawie, Pijąc wesoło we dni święte Wino z beczki znaczonej poczęte. Sosna z topolą, gdzie z złączonych cienie Gałęzi czyniąc, chłodzi posiedzenie, Gdzie strumyk krętym nurtem płynie, Szemrząc słodkim szumem po dolinie. Tam sobie wina, olejków pachniących Każ przynieść i róż niedługo kwitnących, Póki-ć wiek sprzyja czerstwy, zdrowy, Póki-ć przędą trzy siostry osnowy. Umkniesz się z gajów skupionych i z dworu, Co Tyber mętny płócze go, i zbioru Odbieżysz swego, który marnie Chciwy dziedzic po tobie zagarnie. Czyś ty z Inacha rodu i bogaty, Nic na tym, czyś ty żebrak z podłej chaty, Kmieć pod przykryciem żyjesz nieba, Na ofiarę pójść Plutona trzeba. Wszyscy tam musiem iść jak się wytoczy Los z urny, pozno czy prędko zaskoczy, Co na wygnanie nas do łodzi Wieczne wsadzi, gdzie styr Charon wodzi."

Quintus Horatius Flaccus CARMEN II, 3 Aequam memento rebus in arduis Seruare mentem, non secus in bonis Ab insolenti temperatam Laetitia, moriture Delli, Seu maestus omni tempore vixeris Seu te in remoto gramine per dies Festos reclinatum bearis Interiore nota Falerni. Quo pinus ingens albaque populus Umbram hospitalem consociare amant Ramis? Quid obliquo laborat Lympha fugax trepidare rivo? Huc vina et unguenta et nimium brevis Flores amoenae ferre iube rosae, Dum res et aetas et Sororum Fila trium patiuntur atra. Cedes coemptis saltibus et domo Villaque, flavus quam Tiberis lavit, Cedes, et exstructis in altum Divitiis potietur heres. Divesne prisco natus ab Inacho Nil interest an pauper et infima De gente sub divo moreris, Victima nil miserantis Orci; Omnes eodem cogimur, omnium Versatur urna serius ocius Sors exitura et nos in aeternum Exilium impositura cumbae. DO DELIUSZA Jednaki pomnij umysł mieć na pieczy Czy-ć dobrze pójdą, czy opacznie rzeczy, W zbytniej radości strzegąc miary, Delii, co masz iść z czasem na mary. Lub w smutku będziesz pędził cały prawie Wiek, lub w ustroniu usiędziesz na trawie, Pijąc wesoło we dni święte Wino z beczki znaczonej poczęte. Sosna z topolą, gdzie z złączonych cienie Gałęzi czyniąc, chłodzi posiedzenie, Gdzie strumyk krętym nurtem płynie, Szemrząc słodkim szumem po dolinie. Tam sobie wina, olejków pachniących Każ przynieść i róż niedługo kwitnących, Póki-ć wiek sprzyja czerstwy, zdrowy, Póki-ć przędą trzy siostry osnowy. Umkniesz się z gajów skupionych i z dworu, Co Tyber mętny płócze go, i zbioru Odbieżysz swego, który marnie Chciwy dziedzic po tobie zagarnie. Czyś ty z Inacha rodu i bogaty, Nic na tym, czyś ty żebrak z podłej chaty, Kmieć pod przykryciem żyjesz nieba, Na ofiarę pójść Plutona trzeba. Wszyscy tam musiem iść jak się wytoczy Los z urny, pozno czy prędko zaskoczy, Co na wygnanie nas do łodzi Wieczne wsadzi, gdzie styr Charon wodzi. Tłum. Józef Epifani Minasowicz