Barokowe malarstwo flamandzkie odznacza się wielkim bogactwem. Wzniosły patos i heroiczna formuła istnieją w nim obok tendencji do rodzajowego realizmu, iluzjonizmu w oddaniu przedmiotów i ludzi, a także zmysłowości, witalności, bujności form natury i świata ludzkiego. Malarstwo to szuka jednak nie tylko „uczty dla oka”, ale i pouczenia filozoficznego, moralnego czy religijnego, wplatając w przedstawiane motywy treści symboliczne, zgodne z neostoicką etyką humanistów i kontrreformacyjną ideologią teologów. Cechy te ujawniają się w każdym gatunku malarstwa flamandzkiego: od reprezentujących oficjalny nurt sztuki przedstawień religijnych, mitologicznych, alegorycznych i historycznych, noszących wspólne miano „historii” (storii) oraz portretów, po tzw. „mniejsze rodzaje”, czyli specjalistyczne gatunki malarstwa, takie jak krajobraz, martwa natura i przedstawienia zwierząt oraz scena rodzajowa.
podaj cechy malarstwa flamandzkiego i holenderskiego . Z góry dzięki
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź