Alek był wysoki i szczupły. Miał niebieskie oczy i płową czuprynę. Chodził zawsze szeroko uśmiechnięty. Rudy był raczej niski, miał drobną szczupłą sylwetkę, rudawe włosy (stąd jego pseudonim – „Rudy”) oraz młodzieńczą piegowatą twarz. Tadeusz nazywany był Zośką, „bo był tak śliczny i dziewczęcy”. Miał bardzo delikatną cerę, regularne rysy, „jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste”, a „uśmiech zupełnie dziewczęcy”. Był niewysoki i bardzo szczupły. Wszyscy trzej przed wybuchem wojny uczęszczali do jednego z najznakomitszych warszawskich gimnazjów im. Stefana Batorego,, Istniała w Warszawie dobra szkoła, (. . .) w szkole tej pracował właściwy zespół nauczycielski. Gdy piszemy,, właściwy" nauczyciel, mamy namyśli człowieka, który posiada umiejętność zachęcania i wdrażania uczniów do samo kształcenia. " Alek miał wyjątkowo pogodne usposobienie, był bardzo energiczny i wysportowany. Bezpośredni, szczery, spontaniczny oraz uparty. Wytrwały w postanowieniach. Jego ulubionym zajęciem było chodzenie do kina. Rudy to jego całkowite przeciwieństwo. Intelektualista – wszechstronnie uzdolniony. Odznaczał się biegłością w matematyce, niezwykłą sprawnością manualną, skłonnością do ulepszania urządzeń technicznych. Był bardzo delikatny, nieśmiały i skromny. Uwielbiał książki oraz miał skłonności do filozofowania. Ostatni z nich, Zośka, posiadał cechy, które pozwalały połączyć dwa odmienne charaktery swoich kolegów. Wysportowany i stanowczy. Wytrwały i wymagający wobec siebie. Doskonały przywódca, a zarazem delikatny, łagodny, nieśmiały (wręcz zamknięty w sobie). Inteligentny i skromny, bardzo przywiązany do matki.
