napisz wiadości o Fryderyku Chopinie

Chopin urodził się w jednej z dworskich oficyn hrabiego Fryderyka Skarbka, w której mieszkała rodzina Mikołaja i Justyny. Na chrzcie nadano mu imiona Fryderyk Franciszek . W księdze metrykalnej z kościoła w Brochowie jako chrzestni widnieją Franciszek Grembecki ze wsi Ciepliny wraz z panną Anną Skarbkówną, hrabianką z Żelazowej Woli. Sami Chopinowie jako chrzestnego zwyczajowo traktowali młodego hrabiego Skarbka oraz jego rok młodszą siostrę Annę Emilię. Około połowy 1810 Mikołaj i Justyna wraz z dziećmi przenieśli się do Pałacu Saskiego w Warszawie, w którym mieściło się Warszawskie Liceum, gdzie Mikołaj miał uczyć j. francuskiego. Przeprowadzka wynikała prawdopodobnie z pogarszającej się sytuacji finansowej Skarbków. Hrabia prowadził hulaszczy tryb życia i popadał w długi, a po rozwodzie z Ludwiką (1807) uciekł z Księstwa Warszawskiego w poznańskie. Również dorastające dzieci Skarbków nie wymagały już opieki guwernera. Prawdopodobnie Mikołaj myślał o przeprowadzce do stolicy jeszcze przed urodzeniem się syna. Po wyjeździe na stałe do Warszawy Chopinowie utrzymywali bliskie kontakty z rodziną Skarbków, Fryderyk jeździł tam na wakacje, a młody Skarbek wydał pierwsze polonezy Chopina. Chopin zmarł 17 października 1849 w Paryżu.   Dostałem za to 6. Pozdro !

Fryderyk urodził się 22 lutego 1810r., w domu rodzinnym we wsi Żelazowa Wola pod Warszawą. Dnia 22 kwietnia Fryderyk Chopin został ochrzczony w kościele w Brochowie. Ojciec Fryderyka pochodził z Francji. Początkowo w Polsce był guwernerem, a po przenosinach z Żelazowej Woli do Warszawy wykładowcą języka i literatury francuskiej w kilku warszawskich szkołach, prowadząc w końcu elitarny internat dla synów z najwybitniejszych polskich rodów arystokratycznych. Matka Chopina Justyna z Krzyżanowskich pochodziła z Polski. Fryderyk miał trzy siostry: Ludwikę, Emilię i Izabelę. Frycek od najmłodszych lat interesował się muzyką. Jego matka Justyna była osobą bardzo muzykalną - grała na fortepianie i śpiewała. To właśnie ona stała się pierwszą nauczycielką muzyki dla małego Fryderyka. Początkowo nauczycielem Frycka był Wojciech Żywny. To on odkrył jego wielki talent. Fryderyk w latach 1823-1826 uczył się w Liceum Warszawskim. W 1826 roku został studentem Szkoły Głównej Muzyki w Warszawie, której kierował J. Elsner. Szkołę ukończył w 1829 roku. Po ukończeniu studiów udał się do Wiednia i wystąpił dwukrotnie w Krtnerthortheater. Po powrocie do Warszawy Fryderyk zajął się komponowaniem. Chopin planował wyjazd do Berlina lecz wybrał Wiedeń. W 1830r. na wieść o powstaniu listopadowym pianista opuścił Warszawę na zawsze udając się najpierw do Drezna, następnie do Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. We wrześniu 1831 roku przybył do Paryża, gdzie osiadł na stałe. W pierwszych latach w Paryżu Chopin rozwijał swoją ożywioną działalność koncertową. Wykonywał własne utwory utrwalając tym swoją pozycję kompozytora i pianisty. Chopin skoncentrował się głównie na twórczości kompozytorskiej. Swoje dzieła wydawał u wydawców francuskich, niemieckich i angielskich. Jego głównym źródłem utrzymania była działalność dydaktyczna. Miał bardzo wielu uczniów, a wśród nich, oprócz amatorów, także grupę profesjonalnie kształcących się pianistów. Był człowiekiem bardzo towarzyskim. Łączyły go przyjazne kontakty z m.in. Franciszkiem Lisztem, Vincenzo Bellinim, Gioacchino Rossinim i Feliksem Mendelssohnem, jak i z wydawcami, krytykami oraz całą polską emigracją. Chopin związał się ze sławną pisarką francuską George Sand. Starsza od niego o sześć lat autorka śmiałych powieści obyczajowych, rozwódka z dwojgiem dzieci, ofiarowała samotnemu artyście to, czego mu od czasu opuszczenia Warszawy najbardziej brakowało: nadzwyczajną czułość, ciepło, wręcz macierzyńską troskliwość. Zimę 1838/39 kochankowie spędzili na hiszpańskiej wyspie Majorce, w górach, mieszkając w dawnym klasztorze w Valdemosie. Tam wskutek złej pogody Chopin rozchorował się ciężko. Były to symptomy gruźlicy. Przez wiele tygodni był tak słaby, że nie mógł wychodzić z domu, mimo to intensywnie pracował, skomponowawszy szereg arcydzieł. Wiosną 1839, po powrocie z Majorki i rekonwalescencji w Marsylii, jeszcze w stanie wielkiego osłabienia, Chopin zamieszkał w posiadłości George Sand w Nohant, w środkowej Francji. Odtąd do roku 1846 właśnie tu spędzał długie wakacje, tylko na zimę wracając do Paryża. Był to najszczęśliwszy okres w jego życiu od czasu opuszczenia rodzinnego domu, a w twórczości - najbardziej płodny. W Nohant powstała większość najwybitniejszych i najgłębszych dzieł Chopina. W Paryżu traktowano kompozytora i pisarkę jak małżeństwo, choć nim nie byli. Mieli wspólnych przyjaciół w kręgach artystycznych , ale także wśród polskiej emigracji . Przez lata żywili do siebie miłość i przyjaźń, jednak wroga wobec Chopina postawa dorastającego syna George Sand, wywierającego na nią silny wpływ, powodowała coraz poważniejsze konflikty. Definitywne zerwanie nastąpiło w lipcu 1847 roku. Od 1839 roku stan zdrowia chorego na gruźlicę Chopina pogarszał się. W 1848 roku odbył ostatnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji, dając 16 listopada ostatni publiczny koncert w Londynie, po którym ciężko zaniemógł. Po powrocie do Paryża, nie odzyskał już zdrowia. Zmarł 17 października 1849 roku w mieszkaniu przy placu Vendome 12. Pochowany został na Paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Serce Chopina znajduje się w Warszawie, w Kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu. • • - 57 mazurków, - 16 polonezów, - 19 walców, - 19 nokturnów, - 4 ballady, - 4 scherza, - 3 sonaty fortepianowe i jedna na fortepian i wiolonczele, - 26 preludiów, - 27 etiud, - 4 impromptus, - 2 koncerty, - 4 inne utwory na fortepian z orkiestrą, - 17 pieśni, - 2 utwory na wiolonczele i fortepian, trio fortepianowe, - inne utwory fortepianowe (ronda, wariacje, marsze), kilka utworów na 4 ręce, - utwory pojedyncze: „Fantazja”, „Barkarola”, „Berceuse”, „Tarantela”, „Bolero”.