1. W obecnych czasch różnice pomiędzy kanonami kobiecego i męskiego piękna się zacierają. Obydwie płcie używają kosmetykow, podobnie się ubierają i naszą podobne fryzury. Panowie stają się coraz bardziej "zniewieścieni". Daje im się prawo do wrażliwości i delikatności. Panie są silne i zdecydowane, realizują się zawodowo. Współczecśnie istnieje równolegle wiele stylów ubioru. Wygląd stał się narzędziem do wyrażenia indywidualizmu. Wspólcześnie cenimy przede wszystkim wygodę i orginalność. Modny jest zdrowy tryp życia, szczupłe sylwetki. 2.W starożytnej Grecjii idełem była harmonijna, wysportowana sylwetka. (np.: "Afrodyta z Melos", Poliklet- "Doryfornos"). W średniowieczu istniały dwa wzorce osobowe: honorowego rycerza (np.: Roland) i świętego. Ceniono skromność i prostotę( np.: Cimabue-"Matka Boska Tronująca"). Renesans to okres zachwytu kuturą antyczną jak i "Mone Lizą" Leonarda Da Vinciego. W sztuce pojawiała się nagość odsłaniająca wysportowane sylwetki(np.: Michał Anioł-"Dawid"). W baroku tusza stała się modną. Okazałe kształty doskonale komponowały z wyjątkowo zdobnym kimatem epoki.(P.P. Rubens- "Trzy Gracje") W sztuce klasycystycznej do łask wróciła harmonijna sylwetka.("A. Canova") XIX wiek jest z kolei pochwałą eterycznego i delikatnego wyglądu ( Edgar Degas- "Szkoła baletowa") W latach dwudziestych dodychczasowe kanony piękna zrewolucjonawała Coco Chanel uwalniając tym kobiety od niewydodnych, długich, zdobnych sukni i długich włosów.
