Hej!!! Potrzebny mi mały scenariusz na andrzejki:) jakies wróżby itp. dla techników!!!:)  

PRZEBIEG IMPREZY Spotkanie przed salą. Jedna z uczennic wita wszystkich i prosi, aby w trakcie przekraczania progu sali pomyśleli życzenie i wstawili do dzbana przyniesioną gałązkę. Wejście do ciemnej, rozświetlonej tylko świecami sali. Powitanie gości przez uczennicę i ucznia. Witamy wszystkich na tym dziwnym i tajemniczym spotkaniu Zapraszamy do zajęcia miejsc w kręgu. Opowiemy wam dziś o dawnych ZWYCZAJACH ANDRZEJKOWYCH. Zachęcamy wszystkich do wróżenia sobie u naszych wróżek i wróżbitów. Gałązka, którą wstawiliście do dzbana jest częścią wróżby, jeśli rozkwitnie do Bożego Narodzenia życzenie, które pomyśleliście przy przekraczaniu progu sali spełni się. Zabawa integrująca; niech pomachają do mnie osoby, które wierzą we wróżby andrzejkowe; które na widok kominiarza łapią się za guzik; które nie wierzą we wróżby, ale przyszły tu aby dobrze się bawić; które chciałyby umieć czarować; Wprowadzenie w nastrój – N. Zapala w środku kręgu 13 świec (obok stoi miska z wodą) i zaczyna opowiadanie: Ludziom zawsze towarzyszyła troska o to, by zapewnić sobie szczęście i powodzenie. Często wróżyli sobie, słuchali przepowiedni, odprawiali magiczne zaklęcia. W dawnej Polsce po zakończeniu prac polowych, gdy dni stawały się coraz krótsze, a wieczory długie rozpoczynała się pora kojarzenie małżeństw. Czyli wyszukiwano pannom kawalerów. Następował wtedy okres wróżb i zalotów, ale dniem szczególnym był dzień 29 listopada – wigilia św. Andrzeja. Bardzo popularne były przysłowia np.: "Na św. Andrzeja dziewkom z wróżby nadzieja", "Noc Andrzeja św. przyniesie nam narzeczonego". Dziewczęta wróżące sobie w noc św. Andrzeja musiały wykazać się niezwykłą odwagą. Jedną z takich niesamowitych wróżb było wróżenie z nocnego szczekania psów – dziewczyna wybiegała przed dom i nasłuchiwała, z której strony szczeka pies. Z tej strony mogła spodziewać się przyjścia narzeczonego. Dziewczyna idąc nocą przez wieś zatrzymywała się przed domem, z którego dobiegały słowa rozmowy i z ich treści odgadywała swój przyszły los. Czasem dziewczęta chcąc poznać narzeczonego biegły samotnie w noc do opuszczonego domu, by o północy w ciemnym otworze znajdującego się pieca zobaczyć postać przyszłego męża. O północy dziewczyna mogła również wyjść na skrzyżowanie dróg i zapytać pierwszego napotkanego mężczyznę jak ma na imię. Jego odpowiedź miała świadczyć o tym jak będzie miał na imię przyszły mąż. Nauczycielka kończy opowieść takimi słowami: Hokus – pokus; czary mary, Aby wróżby się spełniły złóżmy dary Wszyscy obecni wrzucają do miski stojącej na środku przygotowany grosik. Zaproszenie do wysłuchania opowieści o dawnych wróżbach – o wróżbach z dzieciństwa i młodości opowiada honorowy gość. /N. mówi dalej: Na sali ciemno, nie zapalajmy lampy. Przy świecach łatwiej przyjąć treści przepowiedni. Oj, dadaże , oj, babaże, Niechaj przyszłość się ukaże. Czary – mary, butów stawianie, Co ma stać się niech się stanie. Wróżba z butami – najpierw dziewczęta, później chłopcy zdejmują lewy but i ustawiają je gęsiego. Czyj but pierwszy "wyjdzie" za próg ten pierwszy wyjdzie za mąż lub się ożeni. Odczytanie horoskopów: N.: Zapraszam wszystkich, aby odnaleźli swoje znaki zodiaku - umieszczone na ścianach, usiedli każdy pod swoim znakiem i wysłuchali swoich horoskopów (wyznaczone wcześniej dzieci czytają horoskopy dla poszczególnych znaków. Zaproszenie do wróżb przygotowanych przez dzieci. Wśród tych wróżb znalazły się: Serca z imionami dziewczynek i chłopców – osoba wróżąca sobie przebija serce szpilką i odczytuje imię przyszłej sympatii. Wróżba z butelką – uczestnicy siedzą w kole, wróżbita układa karteczki z napisami tworząc z nich mniejsze koło (np.: "wystrzegaj się plotek", "czeka cię miła niespodzianka", "czeka cię podróż", "jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz", "ktoś bardzo cię lubi", " jesteś kowalem swego losu" itp.). Wróżący kolejno wprawiają w ruch butelkę. Wróżbą jest napis, na który wskaże szyjka butelki. Wróżba "Kim będę" – na stoliku rozłożone są, ukryte pod talerzykami przedmioty symbolizujące drogę życiową lub przyszły zawód (pod każdym talerzykiem jeden przedmiot). Osoba wróżąca sobie wskazuje, który talerz wybiera i dowiaduje się jaka ją czeka przyszłość. I tak np.: pierścionek – szybkie wyjście za mąż, klucz – bogactwo, cukier – dobre, słodkie życie, liść laurowy – sława itp. Wróżba z obierkami jabłek – (do pomocy przy obieraniu jabłka potrzebny jest opiekun). Dziecko obiera jabłko tak, aby obierka była jak najdłuższa i rzuca ją za siebie. Litera, która ułoży się z obierki wskaże pierwszą literą imienia przyszłego męża lub żony. Były również wróżby bardziej współczesne, które dzieci znalazły w czasopismach kolorowych. Zaproszenie na mały poczęstunek przygotowany w sali lekcyjnej przez rodziców. Była to okazja do podsumowania całej imprezy: dzieci rozmawiały o wróżbach, o tym, kim wg nich mają zostać, były ciekawe czy gałązki wiśni rzeczywiście mogą rozkwitnąć do Bożego Narodzenia. Niektóre dzieci traktowały wróżby poważnie inne traktowały je jak dobrą zabawę. Zakończenie spotkania: podziękowanie za przybycie członkini zespołu "Wesoła Ferajna" – wręczenie upominku wykonanego wcześniej na zajęciach przez dzieci; zaproszenie do klasy przed Bożym Narodzeniem (w celu sprawdzenia, czy gałązki wiśni rozkwitły. pożegnanie honorowego gościa i koleżanek i kolegów z innej klasy.