Sharakakteryzuj działalność   Abraham,Izajasz,Ezechiel.

Izajasz - syn Amosa. Jest chyba największym prorokiem piszącym. Mówi dużo o łasce; opisuje przyszłego Mesjasza. Nie mówi jednak nic o kościele. Jego księga była często przepisywana. Odpis jej znaleziono między innymi w Qumram w roku 1948. Abraham-pierwotnie zwany Abramem, pierwszy z hebrajskich patriarchów.W Charanie właśnie Abramowi objawił się Bóg i rzekł: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę[5]. Obiecał Abramowi uczynić z niego wielki naród i rozsławić jego imię na świat. Abram posłuchał swojego Pana i udał się w drogę wraz z bratankiem i żoną, mimo swoich siedemdziesięciu pięciu lat. Gdy dotarł do dębu More koło miejscowości Sychem, Bóg ukazał się mu ponownie: Twojemu potomstwu daję właśnie tę ziemię. Następnie kolejno wędrował Abram w stronę Negewu i Egiptu, aż wrócił ponownie do Kanaanu. Gdy osiadł tam na stałe, pokłócił się z Lotem. Powodem sprzeczki były zbyt liczne trzody ich obu, których kraj nie mógł utrzymać. Wtedy bratanek postanowił znaleźć sobie inne ziemie i odszedł. Po odejściu Lota Abram dostał od swojego Pana ziemie izraelskie i miał za zadanie obejść je "wzdłuż i wszerz".Gdy Abram miał 99 lat, ponownie objawił mu się Jahwe i obiecał niezmiernie liczne potomstwo. Pan nadał mu imię Abraham, gdyż zamierzał uczynić go ojcem narodów. Abram, a odtąd już Abraham, miał zapoczątkować dynastię królewską. Swoją żonę Saraj miał zacząć też inaczej nazywać. Jej nowym imieniem miało zostać Sara. Abrahamowi za rok miał urodzić się syn, chociaż jego żona w to nie wierzyła. Jednak Pan ukazał jej łaskawość i uczynił to, co zapowiedział. Sara urodziła syna dokładnie w tym czasie, jaki został wyznaczony.Abraham dał synowi imię Izaak. Ezechiel-Księga Ezechiela nigdy nie była szczególnie modna. Wywołuje ona u czytelnika mieszane uczucia fascynacji i niechęci. W celu wyjaśnienia cech osobowości proroka wysuwano przypuszczenia, co do wielu chorób i zaburzeń umysłowych. Długie rozdziały księgi, pisane barokowym stylem, dziwne symboliczne czynności, fantastyczne wizje zarówno przyciągają, jak i odpychają. Sama Księga Ezechiela ma bardzo „dwoisty” charakter. Przesłanie jej zawiera się między dwoma biegunami: bezlitosnym osądem Jerozolimy i Judy oraz zapowiedzią niezwykłej nadziei. Nigdy jeszcze historia i rzeczywistość Izraela nie zostały przedstawione w tak czarnych barwach, z tak dogłębnym i negatywnym radykalizmem. Równocześnie rzadko, kiedy zdarzało się, by lud tak zrujnowany i pozbawiony wszelkich perspektyw na przyszłość otrzymywał obietnicę tak zdumiewającej nadziei