Jestem taką szarą myszka, która wstydzi sie wyrazić swoje zdanie i powiedzieć, ze cos się jej nie podoba. To może dlatego nigdy nie miałam w klasie koleżanek i przyjaciółek, z którymi mogłabym rozmawiać cały dzień o tym co się nam podoba czego byśmy nie zrobiły i czego się bardzo boimy.To może dlatego wieść o zmanie szkoły mnie nie zesmuciła. Mama pytała się czy jest mi przkro, ale wiedziałam, zenie będę miała za kim tęsknic i dlatego nie było mi przykro.KIedy przekroczyłam próg nowej szkoły miałam nadzieje, ze w niej sie odnajdę i z kimś zaprzyjaźnie. Na początku wszystkie dziewczyny dziwnie na mnie spoglądały i chyba się śmiały ze mnei i zmojego wyglądu,ale nie martwiłam sie tym iż byłam do tego przyzwyczajona.W kalsie była bardzo miła dziewczyna. Miała na imie Patrycja uśmiechneła sie do mnie i powiedziała, że jestem miła i mądra co bardzo mnie zdziwiło i zaczwyciło. Nigdy tego nie zapomniałam to była dla mnie szczególna chwila. I chodz ciągle byłam samotna to i tak szczęsliwa.
