Do zasilania ogrodowych instalacji nawadniających stosuje się trzy rodzaje pomp: 1) pompy powierzchniowe (samozasysające), 2) pompy zanurzeniowe, 3) pompy głębinowe. To, jaką pompę wybierzemy, zależy przede wszystkim od rodzaju zbiornika lub studni z jakiej będziemy czerpać wodę, oraz utrzymującego się w niej poziomu lustra wody. Pompy powierzchniowe (samozasysające) Ten rodzaj pomp jest najczęściej sprzedawany pod nazwą "pompa ogrodowa". Pompa samozasysająca w momencie uruchomienia nie wymaga zalania wodą. Dzięki temu może znajdować się poza studnią lub innym zbiornikiem z wodą. Ze zbiornika źródłowego woda do pompy jest doprowadzana wężem ssącym. Po uruchomieniu (przy pustym wężu ssącym) pompa samodzielnie opróżni wąż z powietrza i zassie wodę. To czyni ją bardzo łatwą do zastosowania w ogrodzie. Ponadto pompy samozasysające ogrodowe charakteryzują się zwartą budową, dzięki czemu mogą być traktowane jako urządzenia stacjonarne, zamontowane na stałe, lub przenośne. Dzięki temu umieszczenie pompy w wybranym miejscu ogrodu jest bardzo łatwe. Pompy zanurzeniowe i głębinowe Pompy zanurzeniowe to agregaty złożone z pompy i hermetycznego silnika przystosowanego do pracy w wodzie. Silnik wraz z pompą opuszcza się poniżej lustra wody, tak że funkcjonuje ona jako pompa jedynie tłocząca wodę. Pompy te mogą czerpać wodę nawet, jeżeli zwierciadło wody opada ponad 7 metrów poniżej poziomu gruntu. Dzięki odpornej na korozję obudowie mogą stale przebywać zanurzone w wodzie. Jednak ze względu na konstrukcję i niewielką wysokość tłoczenia (z reguły mogą tłoczyć wodę z głębokości nie większej niż 20 metrów) pompy zatapialne przeznaczone są głównie do czerpania wody ze zbiorników otwartych i z płytkich studni kopanych. Z jeszcze większych głębokości wodę mogą natomiast wydobywać pompy głębinowe. Pompy te instaluje się głównie w studniach wierconych. Jednak średnica wewnętrzna rur osłonowych studni musi pozwalać na wprowadzenia tam agregatu pompowego (przynajmniej 4 cale).
