Pytający : Witaj, Poezjo. Dziękuję, że znalazłaś chwilę na rozmowę. Poezja : Chwila jest niczym wobec ogromu upływającego czasu. Pytający: Jak myślisz, dlaczego poruszasz ludzi? Poezja: Uciekam spod pióra z zamiarem przekazania ludziom wartości w nich zakorzenionych, czasami jedynie przykrytych kurzem. A taki można zetrzeć zaledwie jednym ruchem. Pytający: Coraz mniej ludzi jest Tobą zainteresowanych. Dlaczego tak jest? Poezja: Nie do wszystkich docierają znaki ubrane przeze mnie w słowa. Niektórzy zamykają się na mnie, nie chcąc trudzić się nad interpretacją. Szkoda… Pytający: Na szczęście są tacy, którzy Cię lubią. Poezja: Raduje się moje serce, gdy widzę człowieka zastanawiającego się nad moimi tajemnicami, starających się do nich dotrzeć. Nie pokazuję ich byle komu. Pytający: Jak układają się Twoje relacje z Prozą? Poezja: Nigdy nie byłyśmy wrogo do siebie nastawione, ponieważ nasze przeznaczenie jest niezwykle podobne. Uzupełniamy się wzajemnie, wypełniając niedopowiedziane kwestie. Dajemy Czytelnikowi możliwość wyboru. Tylko od niego zależy, którą z nas wybierze. Pytający: Dziękuję za wywiad. Mam nadzieję, że moja ciekawość nie była zbyt duża. Poezja: W żadnym wypadku! Rzeczą ludzką jest pytać i dociekać spraw najróżniejszych. I ja dziękuję za tą jakże miłą rozmowę.
Przeprowadź wywiad z uosobioną poezją ,;)) Plis..;)
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź