Łk 18,1-8 Słowa Ewangelii według św. Łukasza Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: „W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: »Obroń mnie przed moim przeciwnikiem«. Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: »Chociaż Boga się nie boję ani się z ludźmi nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie«”. I Pan dodał: „Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?”. Poprzez tą ewangelie Jezus mówi do nas o tym, że potrzebna jest nie tylko wzrastająca wiara w Boże możliwości działania w życiu wierzącego, lecz także wytrwała modlitwa. Wielokrotność, nieustanność modlitwy nie jest potrzebna Bogu, jest potrzebna sprawdzaniu własnej wiary proszącego.Nie powinniśmy ustawać w modlitwie tylko dlatego, że Bóg nie od razu spełnił naszą prośbę ale nieustannie powinnismy kierować do niego nasze prośby i podziekowania. Wdowy ze względu na swe położenie w dawnym Izraelu obrazowały ludzką bezsilność a skoro mowa o tym ,że sędzia w końcu wysłuchał wdowę, Bóg chętnie wysłucha tych, którzy Go miłująi są mu wierni i wytrwali. W ostatniej cześci ewangelii Jezus pytając czy znajdzie wiare na ziemi gdy przyjdzie pyta o ludzi ufających Bogu, trzymających się obietnicy, wiernych, przekonanych i posłusznych. Dojrzała wiara jest wytrwała, odporna na doświadczenia oraz odporna na wrogość zewnętrzną.
