Dudowa wielkich hydrowęzłów zarówno przed, jak i po ich powstaniu zawsze budzi wiele kontrowersji. Takie inwestycje zawsze bowiem wiążą się z ogromną ingerencją w środowisko, a w przyrodzie nawet niewielka zmiana może pociągać za sobą kolejne, trudne do przewidzenia. Problem ten dotyczy również hydrowęzła asuańskiego, w Egipcie na Nilu, budowanego przez 10 lat do 1970 r. W jego skład wchodzi Wielka Tama Asuańska, elektrownia wodna oraz zbiornik zaporowy Nasera znajdujący się częściowo w Sudanie (rys. 2). Od lat specjaliści z różnych dziedzin nauki dyskutują nad jego znaczeniem. Zastanawiają się czy przyniósł więcej korzyści, czy negatywnych skutków. Niestety nie wszystkie założenia budowy hydrowęzła sprawdziły się, a dodatkowo pojawiło się wiele niespodziewanych negatywnych następstw.
