Długo można by pisać na temat wizualnych i pop kulturalnych inspiracji, które odcisnęły swoje piętno na twórcy tego dzieła. Czy Szekspir przewraca się w grobie wiedząc, co zrobili z jego dramatem? Nie sadze. Może nawet jest zadowolony, gdyż pewnie nie przypuszczał, ze jego sztuki będą się cieszyć tak wielkim uznaniem po 400 latach od ich napisania. Historia, jak wiadomo, lubi się powtarzać, tylko w innym czasie i w innym miejscu. Dlaczego wiec siedemnastowieczna opowieść nie miałaby się powtórzyć w czasach panowania MTV, a szpady i rapiery nie miałyby się zamienić w 9-mm szybkostrzelne rewolwery? Australijski reżyser Baz Luhrman (Roztańczony wojownik) zrobi cos bardzo odważnego – i jak większość aktów śmiałości – może być to uważane przez niektórych za odpychające lub wstrętne. Otóż pozostawiając nienaruszona poetykę Szekspira, zdjął – dosłownie i w przenośni – gorset ograniczający szekspirowską pasje. Okazało się, ze radzi sobie świetnie, pokonując gładko dystans w różnych stylach i w rekordowym tempie. Chociaż film jest atakiem na świętość, jest to atak skuteczny i opracowany w detalach. Dzięki wspaniałym zdjęciom Donalda McAlpine, Mexico City przeistoczyło się w mistyczna Verone, będąca mikstura przeszłości i przyszłości, miejscem gdzie przemoc, bogactwo, ubóstwo i wszechobecna religia są tym, czego produkcja wymagała. Rodziny Montekich i Kapuletich przedstawione są jako bogate przemysłowe klany ? la Carringtonowie i Colby z serialu Dallas. Romeo to wrażliwa dusza, przedkładająca piękno nad wulgaryzm. Jak stwierdził sam Leonardo DiCaprio: „Romeo to taki zigolo, który zakochuje się w tej dziewczynie – Julii, a ona odpowiada na jego wyzwanie miłosne: jak jesteś facetem z jajami, to udowodnij to”. Kolejna koncepcja Luhrmana polega na dostosowaniu szekspirowskich bohaterów do współczesności. I tak barwna postać Merkutia to gangster, ułożony Parys przypomina Johna Kennedy’ego Jr., a ojciec-zielarz Laurenty to narkotykowy guru Timothy Leary. Wszystkie postaci jednak pozostają w stu procentach szekspirowskie. Dla wytrawnych znawców mody wspomnę tylko, ze rywalizujące rodziny ubierają się u różnych projektantów: ród Kapuletich u Dolce&Gabbana, a ród Montekich u Prady. Para głównych bohaterów – Leonardo DiCaprio i Clare Danes (najlepsza rola nastolatki od czasów Jodie Foster) – ma intensywność, pasje, świeżość, bezpośredniość i jest bardziej wyżywająca niż ich poprzednicy Olivia Hussy i Leonard Whiting z pompatycznej wersji Franka Zeffirellego. Film Romeo i Julia może wydawać się nie uporządkowany i czasami niespójny, ale jest żarliwy i prawdziwy w swych żądzach.
