Jakiś długi opis Skierniewic ciekawostki zabytki piękno przyrody i te takie na jutro

Skierniewice - miasto powiatowe położone na Równinie Łowicko-Błońskiej, w połowie drogi między Warszawą a Łodzią oraz powiat miejski w województwie łódzkim. Pierwsza pisana wzmianka pochodzi z 1359 roku a dotyczyła ona wizyty arcybiskupa Jarosława Bogorii ze Skotnik w znajdującym się tutaj drewnianym dworze księcia mazowieckiego Siemowita III. Arcybiskup Jarosław Bogoria był prawdopodobnie pierwszym z prymasów Polski, który na stałe przebywał w swoich siedzibach w Łowiczu i Skierniewicach. Za jego panowania Skierniewice i całe dobra arcybiskupie zaczęły odnotowywać rozwój ekonomiczny i szybko rozrosły się do całkiem dużej osady, którą można było przekształcić w miasto. Lokacja miasta na prawie średzkim została dokonana w 1457 r. Przez arcybiskupa Jana Odrowąża ze Sprawy. Miasto Skierniewice powstało z połączenia dwóch sąsiadujących wsi: Skierniewice i Dębe. Jan Odrowąż rozbudował i zaludnił miasto, wybudował kościół oraz wyznaczył dzień targowy na każdą sobotę (jest tak do dziś) i jarmark w dzień św. Jakuba (25 lipca). Z biegiem czasu Skierniewice stawały się główną wypoczynkową siedzibą polskich prymasów, w której wielokrotnie przyjmowali najznamienitszych gości. Na jesieni 1672 roku Skierniewice odwiedził późniejszy król Polski, hetman wielki koronny Jan Sobieski. W 1795 roku zamieszkał i przez wiele lat tworzył ostatni z rezydujących w Skierniewicach prymasów, poeta i wybitny pisarz doby oświecenia Ignacy Krasicki. W 1915 roku miasto zostaje poważnie zniszczone w wyniku wielomiesięcznych walk pozycyjnych toczonych nad Rawką pomiędzy wojskami rosyjskimi i niemieckimi. W marcu 1915 roku do Skierniewic wkraczają wojska niemieckie. Po odzyskaniu niepodległości miasto zostaje przydzielone do województwa warszawskiego.     ps:uprzedzam jest to opis miasta...

HISTORIA MIASTA: Początki miasta Skierniewice sięgają 1 poł. XII w. Na ich terenie istniała wtedy wieś należąca do dóbr łowickiego arcybiskupa gnieźnieńskiego. Pierwsza pisemna wzmianka o wsi Skierniewice pochodzi z roku 1359. Wtedy to arcybiskup Jarosław Bogoria ze Skotnik gościł w Skierniewicach władcę Mazowsza – księcia Siemowita III. Książe którego państewko obejmowało swym obszarem Skierniewice potwierdził na owym spotkaniu arcybiskupią własność tych terenów, a mieszkańców wsi obdarzył przywilejami. Za panowania arcybiskupa Jarosława Bogoria wieś Skierniewice odnotowała rozwój ekonomiczny i szybko rozrosła się do całkiem dużej osady, którą można było w najbliższym czasie przekształcić w miasto. I tak w 1457 r. arcybiskup Jan Odrowąż ze Sprowy połączył dwie sąsiadujące ze sobą wsie Skierniewice i Dęba, nadając tym sposobem Skierniewicom prawa miejskie. Skierniewice stały się znanym ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym. Nadane przez Odrwąża prawa miejskie potwierdził w 1463 roku Kazimierz Jagiellończyk. W XVI w. Skierniewice zaczynają używać herbu. Na niebieskim tle krzyż i trzy lilie- godło arcybiskupa gnieźnieńskiego oraz pozioma linia- symbol rzeki Łupii. Na zabudowę miejską Skierniewic oprócz samych budynków mieszkalnych składał się jeszcze ratusz oraz kościół parafialny św. Jakuba. Przy kościele funkcjonowała szkoła założona przez prymasa Jana Przerębskiego. Najzdolniejsi absolwenci owej szkoły mieli możliwość kontynuowania nauki w Akademii Krakowskiej. Kierownictwo szkoły w Skierniewicach objął znany uczony z Krakowa Benedykt Herbest.W pierwszej połowie XVII w. rozpoczął się kryzys, zaczęło upadać rzemiosło, kurczył się handel. Ostateczną klęską dla miasta była wojna ze Szwecją w latach 1655-57 która spowodowała wyludnienie miasta oraz liczne epidemie. W 1685 r. Skierniewice liczyły tylko około 600 mieszkańców. Jednak w drugiej połowie XVIII wieku liczba ludności wzrosła do około 1000 mieszkańców. W połowie lat osiemdziesiątych XVIII w. arcybiskup Michał Poniatowski zorganizował w Skierniewicach manufakturę sukienniczą, zatrudniając w niej około 70 robotników oraz zwerbowano sukienników z Krakowa i Wielkopolski.W czasie rozbiorów Polski Skierniewice trafiły do zaboru pruskiego. Prymasi stracili wówczas swoje posiadłości na rzecz króla Prus, a miasto zaczęło powoli podupadać. Nowe władze obciążyły mieszkańców wysokimi podatkami co spowodowało zubożenie ludności, oraz ograniczenie inwestycji i rozwoju gospodarki. Kolejnym etapem w historii miasta był okres Księstwa Warszawskiego. Wówczas Skierniewice wraz z całym księstwem łowickim znalazły się w rękach Napoleona I, który podarował miasto Ludwikowi Davout. Od początku lat dziewięćdziesiątych XIX w. to dla miasta czas rozwoju przemysłu, a co za tym idzie również wzrost infrastruktury miejskiej. W 1910 roku na terenie miasta działa tartak mechaniczny, dwie cegielnie, browar, młyn oraz fabryka kafli i grzebieni. Do ważnych wydarzeń Skierniewic należało utworzenie w 1880 r. Straży Ogniowej, która przyczyniła się również do późniejszego rozwoju kultury w mieście. Wybuch I wojny światowej wprowadził ogromne szkody w mieście. W rejonie miasta toczyły się ciągłe kilkutygodniowe walki. Miasto dwukrotnie przechodziło z rąk do rąk walczących ze sobą stron. Spalonych zostało wiele domów, zniszczeniu uległ także budynek dworca kolejowego i urządzenia kolejowe. Ostatecznie front ustabilizował w się 1914 r. na linii rzeki Rawki, a walki przybrały charakter wojny pozycyjnej. Jedynym pozytywnym faktem z tamtego okresu jest wybudowanie elektrowni miejskiej przy placu św. Floriana. Po zakończeniu I wojny światowej w 1918 roku miasto zaczęło ponownie rozkwitać. W Skierniewicach zaczęły powstawać inne zakłady produkcyjne jak huta szkła czy fabryka sklejki. Ważnym wydarzeniem dla miasta było przekazanie w 1919 r. dawnego pałacu carskiego i folwarku skierniewickiego Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, która umieściła tutaj Wydział Ogrodniczy. Podczas II wojny światowej miasto zostało kilkakrotnie zbombardowane co zniszczyło ok. 10% zabudowy. W dniach 11-12 września 1939 r. Skierniewice wizytował Adolf Hitler, zaniepokojony przebiegiem bitwy nad Bzurą. Silną organizacją konspiracyjną na terenie Skierniewic był Związek Walki Zbrojnej, w którym działał obwód Armii Krajowej „Sroka” przeprowadzający liczne akcje dywersyjne. Na terenie miasta utworzono również zamknięte getto dla ludności żydowskiej w którym zgromadzono ok. 6 000 osób.Od roku 1957 nastąpił bardzo szybki rozwój przemysłu, przystąpiono wówczas do odbudowy miasta. Utworzony został Instytut Sadownictwa (lata 1952-55), Instytut Warzywnictwa (1964r.) a także zakłady przemysłowe: „ZATRA” w 1957r. , „MOSTOSTAL” w 1960 r. oraz „FUMOS” w 1969r. W 1975 roku Skierniewice uzyskały status miasta wojewódzkiego, czego konsekwencją było znaczne przyśpieszenie rozwoju infrastruktury miejskiej.   Pałac Prymasowski   Pierwsza wiadomość o dworze arcybiskupim w Skierniewicach pochodzi z1359r. Dwór był położony na prawym brzegu rzeki Łupi. Był to budynek drewniany i służył arcybiskupom do odpoczynku, a także jako miejsce postoju podczas przejazdów z Łowicza do innych miast Polski. Gdy w1457r. Skierniewice z woli prymasów uzykały status miasta, znaczenie miejscowości wzrosło, a drewniany dwór okazał się za ciasny dla wielu przybywających tu gości. Skłoniło to w 1609r. prymasa Wojciecha Baranowskiego do rozpoczęcia budowy obszernego pałacu, który ukończono w 1619r. Budowla była przykładem stylu renesansowego. Pałac bardo ożywił Skierniewice. Na dworze prymasowskim rozstrzygano wiele spraw państwowych, przyjmowano posłów, możnowładców, szlachtę i innych dostojników państwowych. Po katastrofalnym pożarze w1759 r. podjęto odbudowę pałacu na zlecenie prymasa Władysława Aleksandra Łubieńskiego - przeprowadzono ją w latach 1761-1766. Po odzyskaniu niepodległości w 1918r. decyzją władz państwowych pałac wraz z folwarkiem został oddany Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, która utworzyła tu ośrodek naukowy, stanowiący teren badań i praktyk studenckich. We wrześniu 1939r. przebywał tuAdolf Hitler , a podczas całej okupacji pałac był siedzibą władz okupacyjnych. Po wojnie pałac wrócił do swojego poprzedniego właściciela - SGGW. W lipcu 1964r. powstała tu samodzielna placówka naukowa -Instytut Warzywnictwa, który jest dziś, obok Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa dumą Skierniewic.   Brama Parkowa   Klasycystyczna brama wjazdowa do dawnej rezydencji prymasów, zwana Bramą Parkową stanowi jeden z najciekawszych zabytków Skierniewic. Wystawiona była prawdopodobnie przez Antoniego Ostrowskiego. Jej autorstwo przypisuje sięEfraimowi Schroegerowi. Budowla pochodząca z 1780r. o charakterzemonumentalnym, ma kształt łuku z półkolistym zamkniętym przejściem na osi. Na ścianach bramy znajdują się dwie tablice pamiątkowe: pościęcone 500. rocznicy uzyskania praw miejskich oraz synom miasta i powiatu, którzy w latach 1914-1920 oddali swe życie za wolność Ojczyzny. Brama miała służyć wysokim dostojnikom państwowym i kościelnym.   Rynek skierniewicki   Rynek, noszący dziś nazwę Jana Odrowąża założyciela miasta, powstał po 1463 r. przy skrzyżowaniu dróg z Rawy do Łowicza przez Nieborów i z Rawy do Sochaczewa przez Bolimów. Układ Rynku ma kształt czworoboku. Rozwinął się z targowiska położonego obok drewnianego dworu arcybiskupów. Rynek stanowił element miastotwórczy, administracyjny, integrujący lokalną, społeczność, skupiający handel. Wyznaczał także swego rodzaju centrum miasta. Przez około 500 lat istniało tutargowisko. Odbywały się tu w dniu 26 lipca doroczne jarmarki i targi sobotnie, które niewątpliwie przyczyniły się do ożywienia i rozkwitu gospodarczego. Pierwszy ratusz został rozebrany, a w jego miejsce około 1781 r. z fundacji arcybiskupa Antoniego Ostrowskiego został wybudowany nowy. Prawdopodobnie w pierzei zachodniej istniał krótko drewniany ratusz, spalony w XIX wieku. Zapewne na miejscu drewnianego powstał nowy, murowany ratusz , autorstwa Henryka Marconiego, który stoi do dziś. Rynek wraz z pobliskimi ulicami zachował średniowieczny układ architektoniczny. Zabudowa jest zwarta, regularna, jednopiętrowa, o niejednolitej architekturze. Skierniewicki Rynek to równiez miejsce, gdzie przez lata asymilowała się społeczność żydowska.     Skierniewickie Święto Kwiatów, Owoców i Warzyw to dwudniowa impreza o charakterze kulturalno - naukowo - handlowym odbywająca się we wrześniu od blisko 30 lat. Święto przybiera charakter ogólnopolski, a nawet międzynarodowy.