Na skrzyżowaniu ulic Bielańskiej i Długiej w Warszawie,pod murami Arsenału rozpoczęła się akcja,która miała na celu uwolnienie Rudego od gestapo. Odbicie przeprowadza oddział Zośki ale dowodzi nim Orsza. Około godziny siedemnastej łącznik sygnalizuje nadjeżczającą karetkę policyjną. W pewnej chwili pojawia się niemiecki policjant,gdy widzi pistolet w ręku jednego z młodych ludzi,próbuje strzelać lecz pierwszy robi to Zośka. Szofer chce zmienić kurs ale zostaje zatrzymany rzuconymi butelkami z benzyną. Samochód płonie. Polay zabili już czterech strażników więźniarki. Broni się już tylko jeden,strzela dokładnie i jest doskonale ukryty. Wkońcu wroga dosięga kula jednego z chłopców,którzy biegną w jego kierunku z Zośką na czele. Alek otwiera dzrwiczki wozu i uwalnia dwudziestu sześciu więźniów, w tym skatowanego Rudego. Pozostaje tylko ewakuacja z miejsca akcji. Chorego szybko odwozą do przygotowanego mieszkania. Poszczegolne sekcje oddziału oddalaja sie roznymi ulicami. Alek ze swoimi kampanami idzie ulica dluga. Nagle spotyka siedmiu uzbrojonych Niemców. postrzelony przez nich dowodca pododdziału rzuca granat,który rani przeciwnikow i daje czas na ucieczke. rudy zmarl w skutek poturbowania przez niemcow, a alek od rany w brzuch.
