Na początku powstania Ziemi skorupa ziemska była bardzo plastyczna i stosunkowo cienka i ulegała przez miliony lat licznym przemianom chemicznym. W archaiku (4,6 – 2,7 mld lat temu) zaczęły powstawać zaczątki obecnych kontynentów, tzw. mikropłyty prakontynentalne. Przez kolejny miliard lat mikropłyty ulegały fałdowaniom, a także przemianom pod wpływem temperatury i ciśnienia (tzw. metamorfizm). Powstały wówczas kratony pierwotne, czyli najstabilniejsze fragmenty litosfery, które w następnych okresach nie ulegały już znacznym przeobrażeniom. Części kratonów były wydźwignięte ponad powierzchnię osadów (tzw. tarcze) lub nimi przykryte (platformy). Wśród nich były fragmenty wszystkich współczesnych kontynentów, m.in. tarcza kanadyjska, koreańska, arabska, gwinejsko-nigeryjska oraz dekańska (znaczna część półwyspu indyjskiego). Należy pamiętać, że w całym omawianym okresie kratony przemieszczały się względem siebie. W paleozoiku (ok. 500 mln lat temu) zbliżanie się do siebie prakontynentów doprowadziło do potężnych fałdowań, które spowodowały powstanie młodych kratonów, które w połączeniu ze starymi dały początek blokom kontynentalnym Eurazji. W tym czasie powstał jeden ogromny kontynent zwany Pangeą (z gr. „wszchechziemia”), otoczony ze wszystkich stron oceanem zwanym Pantalasją. W skład Pangei wchodziły obszary wszystkich obecnych kontynentów
Wyjaśnij w jaki sposób powstały współczesne kontynenty
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź