Interpretacja ballady Adama Mickiewicza "Romantyczność" oraz wiersza Władysława Broniewskiego "Ballady i romanse".

„Dokonując interpretacji ballady Adama Mickiewicza Romantyczność oraz wiersza Władysława Broniewskiego Ballady i romanse ukaż, na czym polega aluzja literacka.”

Do ballady ?Romantyczność? Adama Mickiewicza nawiązuje utwór ?Ballady i romanse? Władysława Broniewskiego. Poeci wykorzystali w swoich dziełach aluzję literacką, która jest podstawą kompozycyjną obu ballad. Wiersz Mickiewicza jest balladą programową, manifestem romantyków polskich. "Romantyczność" oraz "Ballady i romanse" to dzieła, w których użyto dialogu, dla lepszego wyeksponowania poglądów. Motywem przewodnim jest dramatyczne wydarzenie z życia obu bohaterek - strata kogoś bliskiego.
Oba utwory zaczynają się tak samo: ?Słuchaj dzieweczko!
Ona nie słucha?To dzień biały, To miasteczko?. Bohaterką utworu Mickiewicza jest Karusia, prosta, wiejska dziewczyna, natomiast główną postacią u Broniewskiego jest Ryfka ? nagie, rude, trzynastoletnie dziecko pochodzenia żydowskiego. Są one spoiwem łączącym dwa światy - rzeczywisty z fantastycznym. Sytuacja w balladzie Mickiewicza ma miejsce w dzień, na rynku w małym miasteczku. Broniewski w swoim wierszu przedstawił sytuację Polaków w czasie II wojny i okupacji - ukazane są gruzy, ruiny domów: ,,Nie ma miasteczka, nie ma żywego ducha ". Postaci w obu utworach są uważane za obłąkane, szalone. Przyczyną szaleństwa Karusi jest samotność i niezrozumienie, z jakim spotkała się po śmierci Jasia. Czuje ona obecność ukochanego, który przychodzi do niej jako duch. Dziewczyna rozmawia z nim, obejmuje go, na przemian płacze i śmieje się ze szczęścia. Targają nią sprzeczne uczucia: boi się Jasia gdyż jest zimny i wygląda jak trup, ale chce, aby z nią pozostał, bo go kocha. Jest nieszczęśliwie zakochana, jednak jej miłość przekracza wszelkie granice. Swoją rzeczywistość ogląda ?oczami duszy?. Karusia źle czuje się pośród ludzi, którzy z niej szydzą: ?Źle mnie w złych ludzi tłumie, płaczę, a oni szydzą?. Pragnie połączyć się z ukochanym, bo czuje się na świecie obco, samotnie, źle: ?Weź mię, ja umrę przy tobie, nie lubię świata?. Ryfka z wiersza ?Ballady i romanse? jest także samotna i wyobcowana. Została odrzucona z powodu swojego pochodzenia. Jest świadkiem morderstw, lecz nie rozumie, co stało się z jej rodzicami. Nie jest świadoma tego, że oni nie żyją: ?Mama pod gruzami, tata w Majdanku... Roześmiała się, zakręciła się, znikła?. Ludzie nie przejmują się jej losem, dziwią się jej. Jest zmuszona do ciągłej ucieczki: ?Przejeżdżali grubi Niemcy w grubym tanku. Uciekaj, uciekaj, Ryfka!? Autor przedstawia tutaj kontrast pomiędzy małą, nagą Ryfką, a grubymi Niemcami w czołgu. Odwołuje się także do kontekstu biblijnego i utożsamia oprawców Jezusa z SS-manami, którzy wiodą go na rozstrzelanie tylko za to, ze ma koronę cierniowa. Ten sam los spotkał Ryfkę. Straciła życie za rude włosy. ?Słuchaj, Jezu, słuchaj, Ryfka, sie Juden, za koronę cierniowa, za te włosy rude, za to żeście nadzy, za to, żeśmy winni, obojeście umrzeć powinni?. Cierpienie Ryfki staje się symbolem całej ludzkości, została ukarana za winy całego świata jak Jezus Chrystus przed laty. Ukazany jest tutaj także kontekst Holokaustu ? prześladowanie i zagłada Żydów w czasie II wojny światowej. Karusia była krytykowana przez starca, który wyznawał poglądy oświeceniowe, nie wierzył w wizje dziewczyny i przekonywał lud: ?Ufajcie memu oku i szkiełku, nic tu nie widzę dokoła?. Jedynie lud i narrator - Mickiewicz, prawdziwie współczują i utożsamiają się z Karusią, ponieważ wyznają poglądy romantyczne oraz wierzą w istnienie duchów: ?Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko?. Podobnie dzieje się z Ryfką ? jest odrzucona przez społeczeństwo, zdana tylko na siebie. Obie bohaterki łączy to, że są wyalienowane i obłąkane.
Oba utwory są do siebie podobne pod względem budowy i gatunku, łączy je także postać bohaterki, która jest odrzucona i osamotniona. Wiersz Broniewskiego ukazuje martyrologię Żydów. Różnice pomiędzy wierszami są odzwierciedleniem rzeczywistości, w której żyli i tworzyli obaj poeci. Zarówno w ?Romantyczności? jak i w ?Balladach i romansach? zostało przedstawione cierpienie bohaterek po stracie bliskich osób.