Podaj ramy czasowe kultury w sredniowiecznej Europie.... ;]]]

Epoka średniowiecza trwała w Europie około jedenastu wieków od IV/V do XV wieku. Początek jej datuje się na rok 476 czyli upadek cesarstwa zachodniorzymskiego, natomiast koniec wyznacza rok 1450 czyli upadek Konstantynopola. Niektórzy przyjmują za koniec średniowiecza a początek epoki nowożytnej rok 1492r. (odkrycie Ameryki przez Kolumba) lub 1450r. (wynalezienie druku przez Gutenberga). Nazwa epoki. Nazwę średniowiecza (wieki średnie) wprowadzili twórcy następnej epoki, czyli renesansu. Epokę tą nazywali okresem przejściowym między epoką starożytną a czasami odrodzenia. Uważano, że jest on bezpłodny, mroczny i ciemny, dlatego przyjęte określenie było wyrazem pewnego lekceważenia żywionego dla tej epoki. Uniwersalizm epoki polega na tym, że państwa Europy były podporządkowane jednej władzy kościelnej i świeckiej. W całej Europie dominował Kościół, wszystkie państwa uznawały zwierzchnictwo papieża. Z kolei władzę świecką sprawował cesarz - władca Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, wyrosłego na gruzach Imperium Rzymskiego. W konsekwencji "urzędowym" językiem państw europejskich była łacina, a poszczególne państwa dopiero zaczynały się wyodrębniać. Fakty te spowodowały, iż Europa była uniwersalną całością - stąd cecha: uniwersalizm. Teocentryzm - to ogólnie panująca filozofia, która w centrum świata umieszczała Boga (theos - Bóg). Bóg, który stworzył świat, uosabiał dobro, piękno i prawdę. Ludzie uznawali wyższość dóbr duchowych nad doczesnymi, różne zjawiska przyrody interpretowano jako znaki od Boga, a w filozofii dominowała myśl o życiu pośmiertnym. Religii i jej założeniom podporządkowana była sztuka i literatura. Anonimowość literatury polegała na tym, iż autorzy dzieł często nie ujawniali swojego nazwiska. Ważna była bowiem wartość dzieła, autor natomiast skromnie usuwał się w cień. Dwujęzyczność literatury średniowiecza to równoczesne funkcjonowanie łaciny i języków narodowych. Językiem uniwersalnym, wspólnym wszystkim ludziom wykształconym była łacina i nawet wówczas, gdy wykształciły się języki narodowe, istotne dzieła tworzono w języku łacińskim.