Dlaczego w XVIIw. nastąpił wzrost pobożności? Jak on się przejawiał?

rzez cały XVI i XVII toczyły się wojny religijne . było to w epoce RENESANSU , Ludzie , którzy bali się każdego nstępnego dnia , nie wiedząc czy zginął czy przeżyją zaczęli szukać pomocy w Bogu . Zaczęto więcej się modlić , chodzić na pielgrzymki, zakładać zakony , odprawiać msze i misteria . Właśnie dlatego wzrosła pobożność , Zaczęła się wtedy epoka BAROKU <

W tych czasach panowania religijności nie słyszymy o ateistach, indyferentów było mało. Wiek XIII przyniósł ogromne pogłębienie religijności w masach, a zarazem oczyścił z pozostałości pogańskich obyczaje i wierze­nia. Ślady ich spotykamy w XV w., ale raczej jako przeżytki. Obok wiary występuje gwałtowność i brutalność, niezłagodzona przez praktykę cnót chrześcijańskich. W średniowieczu obok Boga nikt nie przechodził obojętnie. W średniowieczu łatwo wierzono w cuda i cudowności poszuki­wano. Masy były łatwowierne. Wierzyły wszelkim opowieściom o cudach. Wiara zwracała zainteresowanie ku życiu Chrystusa. Stąd płynęło powo­dzenie jakim cieszyły się apokryfy, a szczególniej u nas „ewangelia Nikode­ma", tolerowana przez Kościół, która przyniosła tyle szczegółów z życia Matki Boskiej. Obawa przed diabłem i wiara w czary nie były tak rozpowszechnione w średniowieczu, jak w XVI, XVII i XVIII w. Wzrost tych zjawisk daje się zauważyć u schyłku XV w., a wiara ta napływała z Niemiec. Procesy cza­rownic były częstsze w czasach nowożytnych niż w średniowieczu. Religij­ność średniowiecza da się określić przez cztery cechy zasadnicze: 1. Wysunięcie na plan pierwszy Nowego Testamentu, 2. kult świętych, 3. wzrost kultu człowieczeństwa Chrystusa, 4. wzrost kultu maryjnego. W Polsce w XIII w. rozwinął się kult maryjny bardzo silnie. Szerzył go zapewne św. Ja­cek, co stało się później źródłem legendy o Madonnie Jackowej, którą wyniósł z Kijowa w czasie najazdu tatarskiego. W Polsce franciszkanie sze­rzyli kult maryjny przez jasełka i pieśni o Matce Boleściwej. W XIV i XV w. karmelici, popierani przez królową Jadwigę, wprowadzają szkaplerz mariański. W ten sposób powstają kręgi religijności maryjnej, urabiając z wolna styl religijności polskiej. Tak więc istniały kręgi: benedyktyński - Wniebowzięcia, franciszkański - Matki Radosnej i Bolesnej, karmelitański - szkaplerzny, później powstał bernardyński - Niepokala­nej, dominikański - różańcowy, jezuicki - mariańskiej ascezy sodalicyjnej i wreszcie polska szkoła mistyki.