Polska leży w umiarkowanych szerokościach geograficznych półkuli północnej, w centralnej części Europy, zaliczanej do strefy czasu środkowoeuropejskiego liczonego według 15° E, w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego z dominacją obszarów lasów liściastych i mieszanych oraz w strefie gleb brunatnych i płowych. Inne cechy położenia fizycznogeograficznego Polski to: - znajduje się w pasie Niżu Europejskiego między Bałtykiem a łukiem Karpat i Sudetów, - w zlewisku Morza Bałtyckiego (w ponad 99%) oraz w dorzeczach Wisły i Odry (w 87,9%), - na pograniczu starych płytowych struktur geologicznych Europy Wschodniej i młodszych struktur fałdowych zachodniej i południowej części kontynentu. Położenie matematyczne wyznaczają współrzędne krańcowo położonych punktów Polski: – na północy przylądek Rozewie – 54°50´ N, – na południu szczyt Opołonek w Bieszczadach – 49°00´ N, – na zachodzie kolano Odry na południowy zachód od Cedyni – 14°07´ E, – na wschodzie kolano Bugu na południowy wschód od Horodła – 24°08´ E. Rozciągłość południkowa Polski wynosi 5°50´ szerokości geografi cznej (wzdłuż południka 19° E – 649 km), a równoleżnikowa 10°01´ długości geografi cznej (wzdłuż równoleżnika 52° N – 689 km). Przyjmuje się, że w Polsce leży geometryczny środek Europy wyznaczony przez przecięcie linii łączących krańcowe punkty kontynentu. Punkt ten położony jest w woj. podlaskim, w miejscowości Suchowola, między Białymstokiem a Augustowem. Polska znajduje się w obszarze ścierania się różnorodnych kultur i wpływów politycznych, pochodzących z różnych części Europy. Wynika to z jej położenia w największym przewężeniu Niżu Europejskiego. Równocześnie przez Polskę przechodzi najkrótsza linia łącząca Morze Bałtyckie z Morzem Czarnym. To największe zwężenie Europy w głównej osi kontynentu, którego dużą część zajmuje Polska, sprawia, że mówimy o pomostowym położeniu naszego kraju między znacznie rozczłonkowaną zachodnią a zwartą wschodnią częścią lądu. Mimo że przynależność Polan do plemion słowiańskich łączyła Polskę z Europą Wschodnią, to przyjęcie chrztu w 966 r. w obrządku łacińskim spowodowało ścisłe powiązanie z kręgiem kultury zachodniej. Wyrazem przynależności Polski do zachodniego kręgu kulturowego jest m.in. przyjęcie alfabetu łacińskiego.
