Zakończenie utworu jest naprawdę „pożegnaniem z bajką” i powrotem do realności. Akademia okazuje się książką, furtki w ogrodzie – grzbietami książek stojących na bibliotecznej półce. Pan Kleks okazuje się guzikiem czapki Mateusza, szpak, zaczarowany książę – przeobraża się w autora bajki, który „ogromnie lubi opowieści fantastyczne i pisząc je, sam bawi się znakomicie”. Tworzy się w tym momencie u czytelnika poczucie dystansu do świata przedstawionego. Następuje rozszyfrowanie groteski. Widać wyraźnie automatyzm baśni, której fantastyka pochodzi bardziej z literatury fantastycznonaukowej niż z baśni ludowych.
cała akademia sie skurczyła o ile dobrze pamietam ;)
