Jan Kochanowski żyjący oraz tworzący w okresie renesansu nazywanego również wiekiem odrodzenia jest powszechnie uważany za twórcę całego polskiego języka poetyckiego. Znany jest ze swoich słynnych pieśni, trenów oraz licznych fraszek. Jan Kochanowski prowadził życie bardzo pobożne. W młodocianym wieku „rozwijał” nawet karierę duchownego, jednakże zrezygnował z niej. Wówczas osiadł w Czarnolesiu ze swoją rodziną i zajmował się pisaniem arcydzieł literatury polskiej. Kochanowski był bardzo rodzinnym człowiekiem. Kochał swoich bliskich jak nikogo innego. Po śmierci swojej ukochanej córeczki – Urszulki – napisał wiele trenów ukazujących jego rozpacz i niemoc pogodzenia się z losem. „Wielkieś mi uczyniła pustki w domumoim Moja droga Orszulo, tym zniknieniem swoim.” Kochanowski czuł wówczas w sercu pustkę i rozżalenie do Boga, związane z tym, że zabrał mu On jego dziecko. Jednakże potem, poeta coraz bardziej godził się z losem i prosił Boga o litość nad jego duszą. Kochanowski zwraca się też w sposób uniżony i podporządkowany Stwórcy. Prosi Go, aby wybaczył ludziom ich nieposłuszeństwo i interesowność w modleniu się do Niego i prosi, aby trzymał ich na wodzy. „My, nieposłuszne, Panie, dzieci Twoje, W szczęśliwe czasy swoje Rzadko Cię wspominamy […] Miej nas na wodzy niech nas nie rozpycha Docześna rozkosz licha!” Kochanowski był bardzo wrażliwym człowiekiem, a swoje uczucia przelewał na papier nie tając ich przed innymi. Jest dla mnie pewnym autorytetem, ponieważ był otwarty, kochający oraz pobożny.
Opisz Sylwetke J.Kochanowskiego ?
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź