Piorunochron ma na celu chronić obiekty przed porażaniemi wynikłymi z wyładować piorunowych. Wynalazł Benjamin Franklin 1752r.
Urządzenie chroniące budynki przed uderzeniem pioruna, przez odprowadzenie do ziemi prądu wyładowania o natężeniu rzędu kilkunastu tysięcy amperów. Jest to zazwyczaj zaostrzony metalowy pręt, ustawiony pionowo w najwyższym punkcie zabezpieczanego obiektu, połączony z ziemią przewodem o znacznym przekroju poprzecznym (co najmniej 50 mm kwadratowych). Za twórcę piorunochronu uważa się B. Franklina, który już w 1752 roku zaczął instalować pierwsze takie urządzenia, choć pierwszy piorunochron skonstruował w tym samym roku Dalibard. W Londynie pierwszy piorunochron zainstalował na swym domu W. Watson w 1762 roku. W Polsce dzięki inicjatywie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego wyposażono w tzw. wówczas "konduktory" Zamek Królewski w Warszawie. Na początku nie wszyscy darzyli zaufaniem piorunochrony. Pierwszy piorunochron w Polsce założono w 1778 r. w Warszawie. J.H. Osiński w 1784 roku wydał pierwszą w Polsce książkę z elektrotechniki, pt.: "Sposób ubezpieczający życie i majątki od piorunów", w której dawał wskazówki jak należy konstruować i zakładać piorunochrony oraz przedstawił poradnik ratowania osób porażonych piorunami.