Biskupin - opis, położenie, historia Biskupin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Gąsawa (na Pojezierzu Gnieźnieńskim). Wieś leży w obrębie regionu historyczno-etnograficznego zwanego Pałukami. Biskupin jest powszechnie znanym stanowiskiem archeologicznym. Zrekonstruowana osada Biskupin jest najczęściej utożsamiana z tzw. kulturą łużycką, czyli kręgiem kulturowym trwającym od końca epoki brązu po środek epoki żelaza. Po II wojnie światowej propaganda komunistyczna użyła Biskupina (jako rzekomo typowego słowiańskiego grodziska) w swej kampanii nt. powrotu na Ziemie Odzyskane. Dziś jednak archeologia przestała identyfikować to stanowisko z jakąkolwiek ludnością słowiańską. Pomogły w tym coraz precyzyjniejsze metody datacyjne obiektów drewnianych. Na podstawie badań elemetów konstrukcyjnych osiedla (drewnianych bali, zob. dendrochronologia) stwierdzono, że powstało ono około 738 roku p.n.e.. Założono je na przełomie epok brązu i żelaza, na podmokłej wyspie na Jeziorze Biskupińskim (obecnie półwysep), o kształcie w przybliżeniu owalnym i powierzchni ok. 2 ha. Wyspa wznosiła się 0,8 - 1,2 m ponad wody otaczającego jeziora. Najstarszymi pozostałościami na terenie Biskupina są obozowiska łowców reniferów sprzed 10 tysięcy lat (górny paleolit), a także neolityczny dom pierwszych rolników oraz położone w pobliżu pochówki szkieletowe. Ciekawym obiektem jest tzw. kraal z wczesnej epoki brązu, otoczony systemem rowów. Ludność Biskupina zajmowała się rolnictwem, łowiectwem, zbieractwem i rzemiosłem (garncarstwo, tkactwo). We wczesnym średniowieczu na obszarze tym funkcjonowały grody i osady, a ostateczny upadek Biskupina wiąże się ze wzrostem znaczenia Piastów. W XI wieku obszary te należały do biskupstwa gnieźnieńskiego, o czym mówi bulla papieża Innocentego II (1136).
