żeromski w swoim utworze ukazuje różne typy bezdomności. Jest to przede wszystkim bezdomność rzeczywista-bezdomni są nędzarze paryscy czy choćby warszawski ploretariat. Bezdomny jest również bohater,lecz jest to bezdomność ideowa,ponieważ rezygnuje z własnego domu i miłości. Ukazana jest także bezdomność ekonomiczno-społeczna i polityczna prezentowana przez brata Tomasza Judyma. Joasia reprezentuje typ bezdomności społoecznej. Spowodowane jest to stratą rodziców oraz odejściem od wujostwa. Ostatnim typem bezdomności jest bezdomność duchowa-tu z kolei reprezentantem jest Korzecki. Jego zagubienie w świecie ma charakter ideowy typowy dla pokolenia dekadentów. Interpretując tytuł trzeba wziąźć pod uwagę liczne przedstawienie przez autora problemu bezdomności
