-Urodził się 29 września 1747. Zmarł 10 marca 1822. -Autor słów polskiego hymnu. -Senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego od 1807, a od 1815 Księstwa Polskiego. -Prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego w latach 1817-1820. -Odznaczony Orderem Orła Białego (1807), Orderem Świętego Stanisława (1793), Legią Honorową (1807). -Prawdopodobnie we wrześniu 1774 ożenił się z Kunegundą Drwęską herbu Gozdawa (Kunusią), starszą od niego o siedemnaście lat. -12 lipca 1775 został podwojewódzkim poznańskim. Był członkiem komisji opracowującej Zbiór praw sądowych. -Po raz drugi Wybicki ożenił się w dniu 11 września 1780 roku. -W 1793 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[4]. Wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej, mianowany generałem-majorem milicji pomorskiej. W lecie 1794 został komisarzem cywilno-wojskowym ziemi czerskiej przy dywizji gen. Stanisława Mokronowskiego. Uczestniczył w obronie Warszawy przed szturmem prusko-rosyjskim. -Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim 1806 roku. -Od 1806 do 1807 prefekt departamentu płockiego w Księstwie Warszawskim.
