Grecy wykształcili trzy style architektoniczne :dorycki, joński i koryncki W greckiej architekturze ważną rolę odgrywały proporcje Grecy używali efektu harmonii, dzięki matematycznemu doborowi pasujących do siebie wielkości Najsłynniejsze budowle to : panteon, propyleje (wielka brama) , teatr Dionizosa, posąg Ateny Pertanos STYL JOŃSKI – styl w architekturze starożytnej. Jego początki datuje się na początki VI wieku przed naszą erą. Jak sama nazwa wskazuje porządek joński powstał w Azji Mniejszej na terenie Jonii. Największa popularność tego stylu przypada jednak na IV wiek przed naszą erą. STYL DORYCKI – rozwijał się mniej więcej w tym samym okresie co styl joński, jednakże był jego całkowitym przeciwieństwem. Porządek dorycki cechował się monumentalizmem form, masywnością, która nie występowała w stylu jońskim. Kolumny w stylu doryckim w ogóle nie posiadały tak zwanej bazy i zwężały się do góry. Występowały na nich pionowe żłobienia w liczbie 16 -20. Głowica kolumny w tym stylu ma bardzo prosty kształt, jest raczej pozbawiona zdobień. Zakłada się zresztą, że styl dorycki stanowi poniekąd kontynuacje wcześniejszego budownictwa z drewna. STYL KORYNCKI – stanowił kontynuację stylu jońskiego. Po raz pierwszy pojawił się mniej więcej na przełomie V i IV wieku przed naszą erą. Kolumna koryncka znacznie przypominała kolumnę jońską. Główna różnice można było zaobserwować w obszarze głowicy – w stylu korynckim jako zdobienia występowały nie ślimacznice, a liście akantu.
