Wielcy kompozytorzy romantyzmu - opis, ciekawostki

WIELCY KOMPOZYTORZY ROMANTYZMU
Romantyzm był epoką, w której to kompozytorzy przestali tworzyć muzykę tylko i wyłącznie na życzenie, zamówienie. Komponowali wtedy, gdy mięli natchnienie, chcieli przekazać własne emocje, myśli, wyrazić dwoje idee, własną wypowiedź.
W romantyźmie tworzyło wiele wybitnych i utalentowanych kompozytorów. Jednym z nich był Franciszek Schubert. Był niski, miał okrągłą twarz, zadarty nos, kręcone, ciemne włosy i nosił okulary. Można więc powiedzieć, że miał dość odpychający wygląd. Jego przyjaciele nazywali go grzybkiem. Pomimo to był wspaniałym kompozytorem i zdobył światową sławę, niestety dopiero po śmierci. Skomponował ponad 900 utowrów (m.in. ballada "król elfów", IV Symfonia c-moll czy pieśń "śmierć i dziewczyna). Jako młody chłopiec uczył się teorii i kompozycji u Antoniego Salieriego. Był bardzo nieśmiałym, nieufnym i małomównym dzieckiem. Nigdy się nie ożenił, chociaż darzył uczuciem Teresę Grob. Jego niepunktualność była powodem braku posiadania stałej pracy. Zresztą uważał on, że to państwo powinno go utrzymywać, a on urodził się po to, by komponować. Za życia nie był zbyt popularny. Rano komponował, popołudniami odwiedzał wiedeńskie kawiarnie. Wraz z przyjaciółmi (malarzami, muzykami, poetami) zbierali się dość często na wieczornych koncertach w gospodzie "Pod węgierska korona", które poświęcone były muzyce kompozytora. Wieczory te nazwano schubertiadami.
Pomimo, iż żył tylko 31 lat (zmarł z powodu choroby, prawdopodobnie tyfusa brzusznego) i dał tylko 1 koncert publiczny, szybkością pisania dorównywał Mozartowi. podczas swojej ostatniej choroby uwielbiał czytać, jego ulubionym powieściopisarzem został James Fenimore Cooper, a ulubiona książka "ostatni mohikanin".
kolejnym wielkim kompozytorem był Franciszek Liszt. Był genialnym dzieckiem, nazywano go "Paganinim fortepianu".
Zdumiewał wszystkich swą fenomenalną techniką. Kiedy miał 11 lat jego nauczyciel zaprowadził go do Beethovena i kiedy chłopiec zagral pierwsza czesc koncertu C-dur Beethovena ten chwycił go za obie ręce, pocałował w czoło i powiedział : "idź! Szczęśliwcem jesteś, bo wielu innych uszczesciwiac bedziesz i radowac. Nie ma nic lepszego, nic piękniejszego!" Natomiast, kiedy już dojrzały Liszt grał Etiudy Chopina, ten wyznał w liście do Hiltera, że chciałby wykraść sposób wykonywania jego własnych utworów. Liszt grał naprawdę zdumiewająco, 1 IC 1843 r dal koncert w Warszawie. Wydarzenie to opisuje sie tak :W dniu pierwszego koncertu Liszta w Warszawie, mimo ładnej pogody, ulice Warszawy opustoszały i umilkły. Zwykły ruch na ulicach miasta zamarł. Nowy Świat i inne dzielnice zdawały się być wyludnionymi... Miastem zawładnęła cisza. Bo to był koncert Liszta". jednak niektórzy ludzie ocenili twórczość Liszta mniej pochlebnie. Oto frag krytyki z czas londynskiego z 1855r : Spójrzmy na jakąkolwiek kompozycję Liszta, jeśli się już ma nieszczęście mieć taką rzecz na swym fortepianie, i odpowiedzmy szczerze - czy zawiera ona choć jeden takt czystej muzyki? Mówimy: kompozycja, raczej ?dekompozycja" - to byłoby właściwsze słowo dla tego nienawistnego grzyba, który dławi i truje urodzajne obszary harmonii grożąc światu posuchą
Na jednym z koncertów dworskich car Mikołaj I prowadził rozmowę z adiunktem. Ich dialog przybierał na sile i zaczął przeszkadzać Lisztowi. Kompozytor przestał grać, a car spytał: ?Dlaczego pan przestał grać?" Liszt odpowiedział: ?Gdy cesarz mówi, wszyscy winni milczeć". Stworzył on takie utwory, jak np. Etiudy koncertowe, poemat symfoniczny "Żałobna Heroida, Rapsodie wegierskie; marsz rakoczego, koncert fortepianowy Es-dur i A-dur.
Nastepnym wybitnym kompozytorem był Piotr Czajkowski, najbardziej wrazliwy i uczucuiowy z kompozytorow, ktory uwielbił Mozarta. Gdy był małym chłopcem jego wrażliwosc przejawiala sie poprzez przejmowalnie sie wszelkimi rzeczami i nawet niewielka sprawa powodowala, ze zamykal sie w swoim pokoju i rozpaczal, mozna go nawet nazwac mistrzem obrazania sie. Zapewne z powodu swej nadmiernej uczuciowosci czesto popadal w depresje, a pewnego razu zanurzyl sie w Newie z nadzieje, ze zachoruje na zapalenie pluc. Jego muzyke przepelnia smutek, osamotnienie, nieszczescie, tragedia. Miał okresy zahamowania tworczosci, ale zaraz po nich rodzily sie nowe pomymsly.Byl krytykiem muzycznym zdecydowanie wyrazajacym swoja opinie o innynch kompozytorach. Napisal m.in. ze Bach nalezy do przecietnych muzykow, a Heandel - trzeciorzednych. Wiele tworzyl i slawny byl jeszcze za zycia. Poslubil Antonine Milinkowa, jednak ich malzenstwo trwalotylko 9 tygodni. Kochał dzieci. Gdy przyjezdzal z wizyta do rodziny wystawial rozne przedstawienia, w ktorych sam bral udzial, przebierajac sie w kostiumy. Otrzymal wielka pomoc finansowa od bogatej wdowy, ktorej nigdy w zyciu nie poznal ani nawet nie widzial, takei bylo jej zyczenie. Ich znajomosc ogranicxzala sie do korespondencji. Pomoc ta umozliwila mu podrozowanie po Europie zach przez okolo siedem lat. Jest autorem takich dziel jak: I Symfonia g-moll ?Zimowe marzenia; Suita baletowa ?Jezioro łabędzie" oraz ?Dziadek do orzechów"; Uwertura - fantazja ?Romeo i Julia"; Opera ?Eugeniusz Oniegin".
Kolejnym wielkim muzykiem romantyzmu byl, w przeciwienstwie do Czjkowskiego, wesoly i energiczny Jan Brahms. Byl bardzo pomyslowy i skromny, nigdy nei mowil o utworach, ktore skoimponowal. Jego pierwszy Koncert fortepianowy d-moll okazał się wielką klęską, ale przyjął to z wielkim spokojem. Jego zwyczajem bylo samotne spedzanie swiat Bozego Narpodzenia. Wtedy to oddawał się ulubionemu zajęciu, a mianowicie rozdawaniu świątecznych prezentów biednym dzieciom i głaskaniu ich po policzkach. Kochał dzieci i wspaniale się z nimi porozumiewał. Nigdy sie nie ozenil ani tez nie mial dzieci. Byl niski, otyly, mial ogromny brzuch i dluga brode. Jan Padarewski powiedzial kiedys, ze niekiedy byl wrecz brutalny i oschly w stosunku do innych, lecz byla to tylko maska, pod ktora kryla sie wrazliwosc. Brahms zwykł mawiac "ordery mam w nosie, ale chce je miec". Płytoteka Jana Bragmsa : Koncert skrzypcowy D-dur; Koncert fortepianowy d-moll; Symfonia c-moll; Niemieckie Requiem.
Robert Schumann stworzyl takie utwory jak Pieśni (np. Miłość poety); Marzenie ze Scen dziecięcych; Koncert fortepianowy a-moll; Koncert fortepianowy; Fantazja skrzypcowa C-dur. Był niezwykle zdolny i utalentowany, jednak jego kariera jako pianisty dosc szybko sie skonczyla, czego powodem bylo okaleczenie 2 palcow prawej reki po wzmocnieniu ich skonstruowanym prtzez siebie urzadzeniu - uprzezy.
Był krotkowidzem, palil cygara, chodzil na koncerty. Mial lek wysokosci i zapewne dlatego prawie cale zycie meiszkal na parterze. Co ciekawe pomimo, ze byl sznowanym, ZNANYM I NIEZAPRZECZALNEI UTALENTOWANYM zarowno KOMPOZYTOREM jak i krytykiem muzycznym, nie potrafil dyrygowac. Po prostu chaotycznie wymachiwal ramionami. Zdarzylo sie nawet kiedyas, ze na jednym zk oncertow nei prestalk taktowac nawet po zakonczeniu koncertu. Założył własną muzyczną gazetę, której był wydawcą. Pisał pod dwoma pseudonimami: FLORESTAN - impulsywny i krytyczny oraz EUZEBIUSZ - marzycielski i melancholijny. Pod koniec życia miał trudności z odróżnieniem rzeczywistości od fantazji. Słyszał głosy i hałasy. Próbował popełnić samobójstwo skacząc do Renu. Dobrowolnie dał się zamknąć w zakładzie dla obłąkanych w Endenich koło Bonn. Do końca życia słyszał dźwięk - przewrót akordu As-dur.