Cmentarze, szczególnie w takie dzień, jak Wszystkich Świętych są chwilani refleksji. Ludzie całymi rodzinami przychodzą nad groby bliskich. Modlą się, wspominają, uśmiechają się, płaczą. Na nagrobkach leżą wieńce. W powietrzu unosi się zapach palących się zniczy. W powietrzu unosi się zapach chryzantem. Ksiądz odprawia też symboliczną procesję ze wszystkie dusze. Panuje tutaj dziwnie uroczysta atmosfera. Szczególnie podobają mi się cmentarze nocą, gdy znicze oddaja światło wspomnień. Rodzinne grobowce, oświetlone płomieniami zniczy, przybierają dziwaczne kształty. Tajemnicze szmery, których nie zagłusza już krzątanina ludzi, przybierają na sile. Wydaje się, że to dusze zmarłych. Na ten wieczór, cmentarz przeistacza się w tajemnicze miasto umarłych. Następnego dnia, o świcie, jest z powrotem szarynm zwykłym miejscem.
