Jednym z najważniejszych wątków "Ogniem i Mieczem " jest oblężenie Zbaraża. Biorą w nim udział i okrywają się chwałą wszyscy bohaterowie, a zwłaszcza Podbipęta iSkrzetuski . Podbipięta to człowiek olbrzymiego wzrostu i niezwykłej siły. Jednocześnie to dobroduszny, naiwny i prostolinijny żołnierz. Będąc ostatnim z rodu, chce wypełnić śubowanie, że mieczem przodków zetnie trzy głowy wrogów jednocześnie i uczyni zadość tradycji swego rodu. W podzięce za wypełnienie ślubowania, Longinus podejmuje się ciężkiego zadania. Postanawia przekraść się przez Kozaków i dotrzeć do króla. Na wieść o tym, jego druhowie : Skrzetuski, Wołodyjowski i Zagłoba, sprzeciwili się, by szedł sam. Powiedzieli że pójdą z nim. Ich plany rozwiał jednak książe Jeremi Wiśniowiecki. Oświadczył, że wyruszy ten, który się pierwszy zgłosił. Póżnym wieczorem Longinus Podbipięta wyruszył z zadaną mu misją, przekazania wiadomości królowi o ich położeniu. Droga była niebazpieczna, bo trzeba było przechodzić wzdłuż całego kozackiego Taboru. Na początku wszystkie pszeszkody Podbipięta pokonywał bez żadnych trudności. Nagle z nienacka Longinus zobaczył mnóstwo czarnych postaci. Byli to tatarzy , którzy rzucili się na niego. Wtedy odważny litwin ciął mieczem, a trupy czarwieniły mu się pod nogami. Nie upłynęło pół godziny i cała łąka zamrowiła się Tatarami i KOzakami. Walka była trudna i zacięta, a dzielny rycerz nie miał szns. Gdy Longinuspoczuł, że zbliża się godzina śmierci, rozpoczął Litanię do Najświętszej Panny. Krew ze zranionych skroni zalewała mu oczy, tak że widział jakby przez mgłę.
