no to tak: Ignacy Krasicki był najwspanialszym polskim reprezentantem, nauczycielem i wychowawcą społeczeństwa doby XVIII wieku. W swoich utworach (bajkach, satyrach) wytyka ludzkie wady, wskazuje jak ludzie powinni się zachowywać, jak postępować. Satyra; (z gr. utwór, w którym autor odwołuje to, co napisał w innym, wcześniej opublikowanym utworze) jest bardzo cyniczną krytyką szlachty. Nie odwołuje ona treści pozostałych satyr, ale w sposób odmienny ukazuje wady tej grupy społecznej. Krasicki zamiast krytykować wprost i otwarcie, stara się przypochlebiać. I tak zamiast mówić źle o złodziejach, chwali w tych ludziach spryt, w oszustach doszukuje się osób, które dla dobra prywatnego wykorzystują innych. Nie zdrajca, ale człowiek który umie korzystać ze sławy, a rozpustny to taki, który umie dobrze się bawić. Poeta "Palinodii" stwierdza, że tak naprawdę nie naprawi swymi utworami świata. Użyte, obecnie powszechnie używane, powiedzenie "prawda w oczy kole" w 3 wierszu utworu wyjasnia, ze gdy chcemy celnie i szczerze ukazac obraz spoleczeństwa to wychodzi to na niekorzyść. W tym wypadku można powiedziec, że ludzie zbyt mocno kochają swoje życie by je zmieniać. Krasicki chwali kolejno Piotra, pawla, kobiete, Tomasza i innych, tak naprawde chwalac ich wady i demoralizację. Autor dochodzi do wniosku, że na nic się zdają upomnienia i drwiny. Winszując własnej ojczyźnie tak naprawdę miłuje się nad nią. Życząc Polsce szczęścia, wspólczuje jej pozornie patryjotycznych rodaków, którzy nie troszczą się o swój kraj (np;). Aby udowodnić że ludzie zawsze będą widziec tylko czubek własnego nosa a nigdy własne wady stosuje ironie. Mówi, iż złodziej to nic zlego, ze to tylko ;sprawnosc znaczna;, ze nie jest zdrajcą, a jedynie cieszy sie dobra slawa wsrod ludzi. Krytykując rozpustne i beztroskie życie wytyka pawlowi ze oszustwo to doskonała, godna pochwały zdolność, która pozwala korzystać z cudzej pracy. Wytyka kobiecie jej próżności tylko, dlatego ponieważ przyzwyczajona jest do życia w idealnym swiecie. Wstyd jest marnoscia, czyms ulotnym, gdyż kobiety nie maja juz swej cnoty, swej godnosci jak kiedys. Teraz to one podrywają, uwodzą mężczyzn, co dawniej było nie do pomyślenia. Komizm słowny pokazuje dodatkowo krytykę marnotractwa. Może w ten sposób autor dawał do zrozumienia, że świat się zmienia a my nie umiemy nic tego poradzić, ani tego zmienić. Pisząc o królu, krasicki nawiazuje do innej swej satyry - "Pijanstwo" Krol nie moze cieszyc sie szacunkiem ludu, kiedy poniza sie do tego stopnia by pic z najnizszymi spolecznie odludkami. Powiedziane jest iz picie odbiera chwale, krol przemija zatracajac sie w butelce. Jednak podane zalety picia - goi troski, uspokaja, daje szczęście... Mogą być przekonywującym argumentem;. Piszac o Tomaszu autor nawiązuje natomiast do swej satyry "Żona modna" gdzie nie liczy sie nic procz przepychu, pustego życia. Zamilowanie do cudzoziemszczyzny staje się podstawa wystawnego życia. Nie zdrajca, ale człowiek, który umie korzystać ze sławy, a rozpustny to taki, który umie dobrze się bawić. W najbardziej celny sposób przedstawia nam, że polskie społeczeństwo potrafi spojrzeć na zło w kategorii dobra, tym samym pozwalając na nie. Ogólne zirytowanie społeczeństwem polskim, doprowadziło do nagacji jeszcze takich cech jak, nieuctwo i zawiść (;do króla;) oraz krytyki odchodzenia od rodziny i rozpadu wiezów rodzinnych. Mimo tego dostrzegamy także obecność pozytywnych wzorców osobowych np. podmiot mówiący w ;Świecie zepsutym; piętnuje zło i wzywa do ratowania ojczyzny. Ten wybitny satyryk w Palinodii” zadaje sobie pytanie. "Cóż dają satyry?" Choć szydzą z pewnych zjawisk i charakterów ludzkich to mają jednocześnie pewne przesłanie. Pełnią funkcję dydaktyczno-moralizatorską. Dzięki przerysowywani i wyolbrzymianiu wad ludzkich, a nie konkretnych osób, możemy każda z nich przypasowac do siebie. Kontrasty i wykrzyknienia ułatwiaja znalezienie najważniejszych przesłań i morałow. Ogólnie rzecz biorąc Ignacy Krasicki wszystkie sprawy przedstawia w sposob bardzo przewrotny, zastanawia sie nad tym co napisal, rozwaza czy nadal milczec czy ukazac cala prawde. Ostatecznie dochodzi do wniosku ze jedynie on to moze przelać na papier a spoleczenstwo pozniej czytajac jego utwory wyciagac bedzie wnioski. Nie mylił się.
