napisz krótkie przemówienie na  temat przemysłu w początkach II Rzeczpospolotej

Polskie doświadczenia w zakresie przepisów i tworzenia służb bhp były dużo bogatsze i o co najmniej 25 lat wcześniejsze niż to ze względów propagandowych sugerowano na początku lat pięćdziesiątych, kiedy dekomponowano stary i próbowano stworzyć, nowy, wzorowany na stalinowskich koncepcjach model systemu ochrony bezpieczeństwa pracowników. Według stanu prawnego na dzień 1 lipca 1952 r. w Polsce obowiązywało jeszcze co najmniej 41 ustaw, dekretów i rozporządzeń dotyczących ochrony pracy z okresu międzywojennego, w tym 31 dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz chorób zawodowych. Wśród nich były m. in. tak fundamentalne jak: 1) Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zapobieganiu chorobom zawodowym i ich zwalczaniu (Dz. U. R.P. Nr 78, poz. 676); 2) Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 16 marca 1928 r. o bezpieczeństwie i higienie pracy (Dz. U. R.P. Nr 35, poz. 325) oraz 3) Rozporządzenie z dnia 17 grudnia 1928 r. w sprawie wykonania niektórych postanowień Rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zapobieganiu chorobom zawodowym i ich zwalczaniu (Dz. U. R.P. z 1929 r., Nr 5, poz. 50). Pozostałe szczegółowe przepisy obejmowały branże od górnictwa i leśnictwa po gospodarkę morską. W praktyce gospodarczej niełatwo było pominąć te ustawy i przepisy powstałe w Polsce przedwojennej. Nawet Rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Zdrowia, Przemysłu, Odbudowy, Administracji Publicznej oraz Ziem Odzyskanych z dnia 6 listopada 1946 r. o ogólnych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. R.P. Nr 62, poz. 344) zostało wydane na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 16 marca 1928 r. o bezpieczeństwie i higienie pracy. Próbowano jednak zatrzeć pamięć o wydarzeniach w zakresie tworzenia służb bezpieczeństwa pracy, które miały miejsce ponad dwadzieścia lat wcześniej. I to, niestety, w znacznym stopniu się udało.