Przyczyny bezrobocia w polsce mimimum na 1 stronę na jutro

Przyczyny Istnieją różne przyczyny stania się bezrobotnym. Można z pracy zrezygnować , np. robią to ludzie młodzi na czas wychowywaniadzieci. Niektórzy tracą pracę , gdyż są zwalniani z zamykanych nierentownych zakładów lub firm. Część ludzi po okresie bierności zawodowej wraca na rynek pracy i od początku szuka nowego zatrudnienia. Ponadto każdego roku siłę roboczą zasilają młodzi ludzie którzy właśnie ukończyli szkoły.  Jak podaje Główny Urząd Statystyczny w Polsce jest około 2,5 miliona bezrobotnych.  Większość z nich utraciła już prawo do zasiłku . Wiadomo że w rzeczywistości liczba bezrobotnych jest wiele większa. W takim tempie Polska bardzo szybko osiągnie 20% stopę bezrobocia. Dzisiejsza sytuacja , gdy zasiłki dla bezrobotnych są tylko trochę mniejsze od pensji, jest absolutnie nienormalna. Ludziom nie opłaca się pracować , gdy np. mają dojeżdżać do pracy, gdyż po odjęciu z pensji , będą mieli mniej niż biorący zasiłek dla bezrobotnych. Przyczyną bezrobocia w naszym kraju jest również słaby rozwój pośrednictwa pracy oraz niewystarczająca motywacja spowodowana niskimi zarobkami , a na dodatek potęgowana możliwością tzw. dorabiania na czarno przy równoczesnym pobieraniu zasiłku.  Przyczyną dużego wzrostu bezrobocia stała się recesja ekonomiczna, a także wprowadzenie nowych technologii oszczędzającej prace ludzka, niedostosowanie kwalifikacji osób poszukujących pracy do tych technologii, restrukturyzacja przemysłu, zmiany w  organizacji pracy. Obecnie w procesach produkcji większość stanowisk pracy zastępowana jest przez prace komputerów i maszyn. W związku z tym liczba miejsc pracy została znacznie ograniczona. Za główną przyczynę bezrobocia w Polsce uważa się nałożenie nowych stosunków rynkowych na starą strukturę gospodarczą i rządzącej w niej mechanizacji. Związane z tymi czynnikami ograniczenia tych zjawisk pracy utrudnia zmniejszania bezrobocia i czyni je  zjawiskiem trwałym. Przyczynami bezrobocia są również, ograniczenie produkcji, likwidacja niektórych gałęzi przemysłu, trudności mieszkaniowe, przenoszenie zakładów do innego regionu, itp.  W zależności od przyczyn bezrobocia rozróżniamy różne jego  rodzaje:  1) Bezrobocie frykcyjne – nazywane również przejściowym występuje w gospodarce bez względu na panujące warunki do jej rozwoju. Wiąże się je powszechnie z naturalną dynamiką rynku pracy w gospodarce rynkowej. Dynamiczne procesy zachodzą na rynku pracy po stronie  zarówno popytowej, jak i podażowej. Stale zachodzą procesy powstawania nowych oraz likwidacja niektórych istniejących miejsc pracy. Na rynek pracy wchodzą nieustannie nowe roczniki siły roboczej oraz ci, którzy z wyboru pozostawali a zasobie biernych zawodowo, inni zaś odchodzą z rynku. Ponadto, niektórzy pracujący zmieniają swoje dotychczasowe profesje i podejmują decyzje o zmianie miejsca pracy. W rezultacie tych procesów w gospodarce  zawsze istnieje pewna liczba wolnych miejsc pracy. Poprawa informacja o rynku pracy oraz jakość usług pośrednictwa pracy, a także wzrost intensywności poszukiwań pracy mogą odegrać istotną rolę w zmniejszeniu bezrobocia frykcyjnego.  2) Bezrobocie koniunkturalne lub recesyjne – zwane również bezrobociem cyklicznym. Związane jest z okresowym osłabieniem ogólnej aktywności gospodarczej. Osłabienie koniunktury gospodarczej, znajdujące wyraz w ogólnym spadku lub spowolnionym wzroście produkcji, pociąga za sobą zmniejszenie popytu na pracę i wzrost bezrobocia. W gospodarce takiej gospodarstwa domowe także ograniczają swoje wydatki konsumpcyjne. Producenci dóbr i usług, na które popyt uległ ograniczeniu, zmniejszą wielkość produkcji i zwalniają pracowników. Jeśli koniunktura się poprawia, zatrudnienie oczywiście rośnie, a więc bezrobocie cykliczne się zmniejsza.  3) Bezrobocie strukturalne – w literaturze można spotkać dwa ujęcia bezrobocia strukturalnego: w wąskim i szerokim znaczeniu. W ujęciu wąskim interpretuje się je jako rezultat niedopasowań struktury podaży siły roboczej do struktury popytu na siłę roboczą, natomiast w ujęciu szerokim podkreśla się jego związek z równowagą rynku pracy. U podstaw bezrobocia strukturalnego leżą zmiany w strukturze podaży pracy w następujących przekrojach: zawody, gałęzie i branże, wykształcenie oraz rozmieszczenie geograficzne. Osoby tworzące podaż pracy podnoszą swoje kwalifikacje i wykształcenie, zmieniają niekiedy wyuczony zawód, a także zmieniają miejsce swego zamieszkania, co prowadzi do zmiany struktury podaży pracy w tych przekrojach. Znacznie częstsze i bardziej znaczące są zmiany strukturalne dokonujące się w popycie na pracę. Uwarunkowane są one przede wszystkim: zmianami w strukturze popytu na produkt, występującymi w rozwijającej gospodarce; wdrażaniem postępu technicznego oraz związanym z tym spadkiem zapotrzebowania na pracowników w przestarzałych zawodach i z przestarzałymi  kwalifikacjami, przy wzroście zapotrzebowania na pracowników o nowoczesnych zawodach i kwalifikacjach; zmianami lokalizacji geograficznej przedsiębiorstw i nierównomiernym rozmieszczeniem geograficznym nowego kapitału; zmianami w strukturze towarowej handlu zagranicznego w warunkach gospodarki otwartej, implikującymi zmiany w zawodowej, gałęziowej, kwalifikacyjnej i geograficznej strukturze popytu na pracę.  4) Bezrobocie technologiczne - wynika z postępu technicznego mechanizacji i automatyzacji procesów wytwórczych, które mają charakter praco-oszczędny. Pojawia się ono z dużą siłą wówczas, gdy tempo wzrostu gospodarczego jest niskie, a inwestycje mają charakter modernizacyjny, prowadzący do wzrostu i unowocześnienia produkcji przy spadku zatrudnienia.  5) Bezrobocie sezonowe - występuje niemal we wszystkich krajach, jest bowiem efektem wahań aktywności gospodarczej w różnych porach roku, spowodowanych zmianą warunków klimatycznych.  Bezrobocie w Polsce można nazwać zjawiskiem masowym, ponieważ ciągle ono wzrasta. Wielu ludzi codziennie traci prace i niema szansy zdobycia nowej pracy. Politycy obiecują, ze znajda sposoby przeciwdziałające bezrobociu (szczególnie przed wyborami), jednak to są tylko słowa, które dużej mierze nie zamieniają się na czyny. W dzisiejszych czasach, przy tak dużym bezrobociu panuje „rynek pracodawcy”, a nie „rynek pracownika”.