Dlaczego bóg wystawił Abrahama na próbę? Wypracowanie na około 1 stronę A4  

Wiara Abrahama została wystawiona na próbę, ale go nie zawiodła. Bóg, któremu tak całkowicie zawierzył, znalazł wyjście z sytuacji, zdawało się, bez wyjścia. Abraham pojawia się jako człowiek, któremu Bóg stawia zadanie, a dopiero potem złoży mu obietnicę. To zadanie wymaga zawierzenia Bożemu słowu i jest wymagające. W dalszej historii zbawienia bardzo często powołanie będzie łączyło się z nakazem opuszczenia tego wszystkiego, co stanowi dotychczasową treść życia. Cóż może być bardziej naturalnym i stanowić przedmiot silniejszego przywiązania niż dom rodzinny, dom ojca. Abraham ma go opuścić, ma wyjść i udać się w nieznane, do kraju, który dopiero zostanie mu ukazany. Ta cecha postaci Abrahama, ukazuje się w wielu epizodach biblijnego o nim przekazu, ale najwyraźniej podkreślona zostala w relacji dwudziestego drugiego rozdziału Księgi Rodzaju. Abraham otrzymał obietnicę licznego potomstwa, a jego żona, podeszła w latach, była niepłodna. Kiedy w sposób przekraczający normalny porządek rzeczy, przyszedł na świat syn Abrahama, Izaak i rosnąc, dawał gwarancję spełnienia się obietnicy, Bóg wystawił Abrahama na najcięższą próbę. Abraham słyszy glos Boga, żądający od niego nadzwyczajnej ofiary: Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, który ci ukażę (22, 2). Tym razem także nie otrzymujemy relacji o wewnętrznych przeżyciach Abrahama, ale czytamy: Nazajutrz rano Abraham osiodłał swojego osła, zabrał z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział (22, 3). POSŁUSZEŃSTWO ABRAHAMA Postawę Abrahama można określić jako absolutne posłuszeństwo, ale u jego podstaw leży bezgraniczna wiara, jaką Abraham się odznaczał. Wiara, w pojęciu biblijnym, jest bowiem nie tyle przedmiotem intelektu, który przyjmuje objawione prawdy nie ze względu na ich oczywistość, ale ze względu na autorytet objawiającego Boga, ile jest ona postawą całkowitego zawierzenia Bogu. To zawierzenie sprawia, że Abraham nie pyta, nie targuje się - on wie, że Bóg zawieść go nie może, nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się być przekreślone. Ta wiara Abrahama została wystawiona na próbę, ale go nie zawiodła. Bóg, któremu tak całkowicie zawierzył, znalazł wyjście z sytuacji, zdawało się, bez wyjścia. Ale zanim Bóg okazał się wiernym, Abraham musiał w mrokach wiary podjąć swoją decyzję. To świadczy o jego wielkości i to jest dla nas przykładem. Wiara w tym znaczeniu jest więc przede wszystkim zawierzeniem, którym darzymy Boga bez względu na to, czy jego nakazy są dla nas przyjemne, czy nie, czy je rozumiemy, czy stanowią dla nas coś niezrozumiałego, jeżeli tylko wiemy, że takie te nakazy są. Wiara łączy się z całkowitym oddaniem Bogu naszego jestestwa, całkowitym zawierzeniem Jego miłości, również z posłuszeństwem. W tym znaczeniu nie ma miejsca na teoretyczną wiarę, która w praktyce nie wyciąga wszystkich konsekwencji. Całkowitym przeciwieństwem takiej wiary, jest postawa tak zwanych wierzących, którzy nie praktykują. Jeśli nie praktykują, to prawdziwie nie wierzą, a wiarę sprowadzają do przyjęcia kilku, dla nich nieszkodliwych, poglądów teoretycznych. To zupełne przeciwieństwo Abrahama. Przeciwieństwem tej postawy jest także samodzielne ocenianie Bożych nakazów i podejmowanie tylko tych, które są dla nas do przyjęcia. Prawdziwie wierzący, który ma zaufanie do Boga i Jemu się zawierza, każde słowo Boga przyjmuje bez wahania. Przykład Abrahama uczy nas, że na takiej postawie nigdy nie można stracić, gdyż Bóg lepiej zna wszystko i zawsze prowadzi do dobra. Taka postawa powinna także charakteryzować każdego, kto prawdziwie wierzy, to znaczy zawierzył Bogu. ks. prof. Tomasz Jelonek

wiara abrahama zostala wystawiona na probe,ale go nie zawiodla.Bog ktoremu tak calkowicie zawierzyl,znalazl wyjscie ze sytuacji,zdawalo sie ze bez wyjscia. abraham pojawil sie jako czlowiek,ktoremu bog stawia zadanie a dopiero potem zlozy mu obietnice.to zadanie wymaga zawierzeniu bozemu slowu i jest wymagajace.w dalszej histori zbawienia bardzo czesto powolanie bedzie laczylo sie z nakazem opuszczenia tego wszystkiego,co stanowi dotychczasowa tresc zycia,coz moze byc bardziej naturalnym i stanowic przedmiot silniejszego przywiazania niz dom rodzinny,dom ojca.abraham ma go opuscic,ma wyjsc i udac sie w nieznane ,do kraju ktory zostanie mu ukazany.ta cecha postaci abrahama ukazuje sie w wielu epizodach biblijnego  onim przekazu,ale najwyrazniej podkreslonazostala w relacji dwudziestego drugiego rordzialu ksiegi rodzaju.abraham otrzymal obietnice licznego potomstwa,a jego zona,podeszla w latach,byla nieplodna. postawe abrahama mozna okreslic jako absolutne posluszenstwo,ale u jego podstaw lezy bezgraniczna wiara jako abraham sie odznaczal. ta wiara abrahama zostala wystawiona na probe ale go nie zawiodla.bog ktoremu tak calkowicie zawiezyl ale zanim bog okazal sie wiernym musial abraham w mrokach wiary podjac decyzje.to swiadczy o jego wielkosci i jest dla nas przykladem.wiara jest w tym znaczenie przedewszystkim zawierzeniem,ktorym darzymy boga bez wzgledu na to czy jego nakazy sa dla nas przyjemne,czy nie ,czy je rozumiemy czy stanowia dla nas cos niezrozumialego.wiara laczy sie z calkowitym oddaniu bogu naszego jestestwa,calkowitym zawierzeniem jego milosci,rowniez z posluszenstwem