Historię opierano na mitach greckich, wierzono, że są one faktycznymi wydarzeniami. Zamożne rodziny twierdziły, że wywodzą się z mitycznych przodków. Państwo polis starożytnych greków: niewielki obszar z centrum miejskim – państwo miasto. Istotę polis określa sposób sprawowania władzy- suwerenna wspólnota obywateli. Obywatele dzielili się na fratrie (bractwa), członkowie byli przekonani, że pochodzą od jednego boskiego przodka. Brak różnic ekonomicznych – uwidocznił się dopiero w okresie archaicznym. W polis brak armii i policji, zawodowych urzędników. Tylko ludzie zamożni mogli kierować życiem politycznym. Istniało zgromadzenie obywateli i rady (ważniejsze od zgromadzenia). Rada: od kliku do kilkuset członków, wchodzono do niej po okresie sprawowania urzędu, w wyniku wyboru, dożywotnio lub na czas ograniczony, opracowywała projekty ustaw. W walce politycznej decyzje podejmowało ciało kolegialne: debaty, przemówienia, obywatele wykonywali czynności polityczne sami. Dopiero w czasach hellenistycznych powstały mechanizmy prawne umożliwiające przechodzenie z jednego polis do innego polis. Wspólnota obywateli jest zamknięta. Metoikos – cudzoziemiec na stałe zamieszkujący, miał opiekę prawną organów państwa, obowiązek płacenia podatków, służby wojskowej. Xenos – cudzoziemiec mieszkający czasowo. Brak zakazu poślubiania kobiet z innych polis. Podatki od ziemi i dochodów. Liturgia-koszt poniesiony przez wspólnotę, np.: wystawiając sztukę teatralną, organizację spektaklu polecano osobą posiadającym majątek. Liturgie stworzyły okazje do współzawodnictwa, zdobywanie szacunku i popularności. Idealną polis charakteryzowała pełna suwerenność. Polis to świat niestabilny. Kłopoty z religią Greków. Grecy traktowali mity bardzo poważnie. Trzeba składać ofiary bóstwa i uczestniczyć w modlitwach i świętach. Wyobrażenia o bogach były dziedziną mitów, kształtowali je poeci. Sprawowaniem obrzędów zajmowali się urzędnicy. Opowiadania święte przekazywane były przez kapłanów świątyń. Mity często były stosowane przez Platona. Gracy mieli świadomość istnienia sfery sił boskich. Wszystko co wykraczało poza normalność, codzienność: piękno, siła, potężne eseje, mądrość, odwaga, zjawiska przyrody świadczyło o boskiej obecności. Cała sfera sacrum to jedność bóstw, ale też podział na siły, które Grecy określali mianem bogów i bogiń, demonów i herosów. Bogowie to siły, ich cechy: nieśmiertelność (ale nie wieczność, bo wcześniej był Chaos, Noc, Ziemia i Niebo), potęga (ale nie wszechmoc, ograniczała ich obecność innych bogów i Mojra – prawo rządzące kosmosem, ludzka postać i podobne do ludzkich sposoby postępowania, nie byli wszechwiedzący, różne sfery działalności.
Ewa Wipszycka „O starożytności polemicznie” O państwie, które państwem nie było, czyli polis starożytnych Greków. Historię opierano na mitach greckich, wierzono, że są one faktycznymi wydarzeniami. Zamożne rodziny twierdziły, że wywodzą się z mitycznych przodków. Państwo polis starożytnych greków: niewielki obszar z centrum miejskim – państwo miasto. Istotę polis określa sposób sprawowania władzy- suwerenna wspólnota obywateli. Obywatele dzielili się na fratrie (bractwa), członkowie byli przekonani, że pochodzą od jednego boskiego przodka. Brak różnic ekonomicznych – uwidocznił się dopiero w okresie archaicznym. W polis brak armii i policji, zawodowych urzędników. Tylko ludzie zamożni mogli kierować życiem politycznym. Istniało zgromadzenie obywateli i rady (ważniejsze od zgromadzenia). Rada: od kliku do kilkuset członków, wchodzono do niej po okresie sprawowania urzędu, w wyniku wyboru, dożywotnio lub na czas ograniczony, opracowywała projekty ustaw. W walce politycznej decyzje podejmowało ciało kolegialne: debaty, przemówienia, obywatele wykonywali czynności polityczne sami. Dopiero w czasach hellenistycznych powstały mechanizmy prawne umożliwiające przechodzenie z jednego polis do innego polis. Wspólnota obywateli jest zamknięta. Metoikos – cudzoziemiec na stałe zamieszkujący, miał opiekę prawną organów państwa, obowiązek płacenia podatków, służby wojskowej. Xenos – cudzoziemiec mieszkający czasowo. Brak zakazu poślubiania kobiet z innych polis. Podatki od ziemi i dochodów. Liturgia-koszt poniesiony przez wspólnotę, np.: wystawiając sztukę teatralną, organizację spektaklu polecano osobą posiadającym majątek. Liturgie stworzyły okazje do współzawodnictwa, zdobywanie szacunku i popularności. Idealną polis charakteryzowała pełna suwerenność. Polis to świat niestabilny. Mam nadzieje że to to;)
