Walka kościoła z Reformacją

Odpowiedź

Xalliiaa

dziejach chrześcijaństwa największa i najsłynniejsza reformacja miała miejsce w pierwszej połowie XVI wieku, chociaż jej początków można szukać już w wieku XV, a nawet XIV. Za symboliczny początek reformacji przyjmuje się ogłoszenie 31 października 1517 roku przez ks. dr Marcina Lutra, augustiańskiego zakonnika i wykładowcy na Uniwersytecie w Wittenberdze (Niemcy) 95 tez wzywających do reformy katolickiej nauki o odpustach oraz życia religijnego w Kościele. Tezy M. Lutra nie odbiegały jeszcze od ortodoksji katolickiej, niemniej zostały one odrzucone przez władzę kościelną. Propozycja reformy Kościoła została poparta przez kilka niezależnych księstw Rzeszy niemieckiej oraz podczas powstania chłopskiego. Już w 1525 roku zsekularyzowany Zakon Rycerzy Najświętszej Marii Panny (krzyżacy) w Prusach przyjął zasady wiary wyrażone przez Lutra i jego zwolenników, stając się pierwszym państwem luterańskim. W 1529 roku podczas sejmu w Spirze doszło do otwartego protestu zwolenników reformacji luterańskiej z 6 księstw i 14 miast niemieckich przeciwko cesarzowi i Kościołowi papieskiemu. Rok ten można uznać za początek nowych organizmów kościelnych, zwanych potocznie Kościołami protestanckimi, które odrzuciły władzę papieża. Główne idee teologiczne reformacji można najogólniej zmieścić w trzech zasadach: tylko Pismo, tylko wiara i tylko łaska) Wszystkie one jednak są osadzone w zasadzie podstawowej – tylko Chrystus. Reformacja faktycznie duży nacisk położyła na ukazaniu wartości i znaczenia Biblii (Pisma Świętego). Zaowocowało to licznymi tłumaczeniami Biblii z języków oryginalnych na języki narodowe, a także rozwojem nauk biblijnych. Równolegle do reformacji luterańskiej, zwanej też reformacją niemiecką, w Szwajcarii dzieło reformacyjne podjął Jan Kalwin. Nurt chrześcijański powstały w wyniku reformy Jana Kalwina nazywa się często chrześcijaństwem kalwińskim lub reformowanym, a jedna z jego form – prezbiterianizmem. Reformacja kalwińska objęła głownie Szwajcarię, część Francji, Holandię, Węgry, Szkocję, a także w dużym stopniu Polskę. Zaś luteranizm rozprzestrzenił się we wschodnich i północnych Niemczech, Czechach i w krajach skandynawskich. Odrębnie rozwijała się też reformacja w Anglii, która miała bardziej charakter organizacyjny - wyrażony zerwaniem więzi z papieżem - niż teologiczny. Oprócz M. Lutra i J. Kalwina, do znanych reformatorów tamtego okresu zalicza się Ulricha Zwingli’ego, Filipa Melanchtona, Johna Knoxa i Jana Łaskiego. W wyniku reformacji XVI wieku Kościół katolicki utracił wpływy w około 1/3 części Europy. Natomiast sobór trydencki (1543-1563) zerwał w sposób formalny więź eklezjalną, a po części także doktrynalną ze zwolennikami reformacji. Tradycyjnie przyjmuje się, że wraz z soborem w Trydencie rozpoczęła się kontrreformacja rozumiana jako świadoma walka Kościoła z ideami i skutkami reformacji. Kontrreformacja przybrała najbardziej na sile w drugiej połowie XVI wieku i przez cały wiek XVII.

Dodaj swoją odpowiedź

Język angielski

Walka kościoła z Reformacją

na czym polegała walka kościoła z reformacją?? plisss dam naj plisss na jutro poczebuje na histe:)pliss

"Reakcja Kościoła na Reformacje"

Jak zmieniała się rola kościoła od Średniowiecza do Współczesności.

Notatki z historii

Przemiany religijne w Europie w XVI wieku. Postawy władców i Kościoła.