wieś: w średniowiecznej polsce większość ludności mieszkała na wsi, a jej głównym źródłem dochodów była uprawa ziemi. Aby uzyskiwać większe zbiory, w XIII wieku w rolnictwie wprowadzono wiele ulepszeń. Przede wszystkim zaczęto używać nowych narzędzi ułatwiających pracę na roli- pługa z żelaznym lemieszem i brony. Zwiększyła się także liczba hodowanych zwięrząt, takich jak konie, bydło, świnie i owce. Dostarczały one nawozu, który wykorzystywano do użyznania pól. Konie i woły służyły również jako zwierzęta pociągowe, co pozwalało na dużo szybsze wykonywanie prac polowych.Dla książąt piastowskich i możnowładców wązne stało się więc zagospodarownie pustek, czyli terenów nie zamieszkałych, lecz nadających się pod uprawę, W tym celu, w okresie rozbicia dzielnicowego, władcu ze Śląska, z Wielkopolski i Małopolski zaczeli sprowadzać na ziemie polskie ludność z Niemiec i Europy Zachodniej. Podczas lokacji, czyli zakładania noeych osad przez przybyszów, korzystano z wzorców obowiązujących w Niemczech. MIASTO: Dopiero w XII i XIII wieku w wyniku przemian gospodarczych na ziemiach polskich powstały pierwsze miasta. Wraz z napływem osadników z Niemiec i Niderlandów- nie tylko chłopów, lecz także kupców i rzemieślników- w orodkach miejskich wzrosła liczba mieszkańców oraz nastąpił rozwój handlu i rzemiosła. Jedne z pierwszych lokacji w Polsce odbyły się w Środzie Śląskiej około 1220 roku oraz w Chełmnie w 1223 roku. Stały sie one wzorem dla założycieli kolejnych miast, które lokowano według przepisów obowiązujących w maistach niemieckich-Lubece lub Magdeburgu Czekam na naj
