Dedal wraz z synem uciekł z niej na skrzydłach zrobionych własnoręcznie z piór i wosku. W trakcie ucieczki Ikar zginął, gdy podleciał za blisko słońca, pomimo że ojciec ostrzegł go wcześniej słowami: "Pamiętaj, synu, żebyś zawsze latał środkiem, między morzem a niebem. Nie wolno ci zbyt wysoko szybować, gdyż gorąco promieni słonecznych roztopi wosk, który spaja skrzydła; ani nie zlatuj zbyt nisko, aby wilgocią wody nie nasiąkły pióra." Ikar nie posłuchał jednak ojca i skrzydła rozpuściły się rozgrzane przez słońce. Dedal dotarł do Sycylii, gdzie zbudował świątynię Apolla, w której umieścił swoje skrzydła, jako ofiarę dla tego boga. Dedal był symbolem pracowitości, pomysłowości, inteligencji, rozsądku, ambicji i konsekwencji. Uważany on jest za uosobienie wiecznego realisty. W wierszu Zbigniewa Herberta "Dedal i Ikar", Ikar mówi: "Nie mogę patrzeć się w słońce tak jak ty patrzysz się ojcze...". Dedal zachwycał się tym co było realne, a Ikar tym, co sobie wyobrażał.
