Pas ziemi ciągnacy sie od Zatoki Perskiej do Morza Śródziemnego nazwano Żelaznym Półksiężycem. Jego najbardziej wysuniętą na wszcód częścią była Mezopotamia , która leżała między rzekami, Tygrys i Eufrat. W Mezopotami ludność zajmowała się przede wszystkim rolnictwem, ich osiągnięciem było stworzenie systemu irygacyjnych czyli kanałów nawadniających, tam i wałów. Kanały nawadniały pola, a tamy i wały miały chronić przed powodziami. Budowa i naprawa systemu irygacyjnego wymagała pracy tysięcy ludzi, którą tzreba było zorganizować. Prace ta było łatwiej zorganizować jeśli ktoś nią zarządzał , był to urzędnik - zarządca. W ten sposób coraz większe obszary ziemi zaczęły podlegać jednej władzy. Doprowadziło do do powstania pierwszego państwa w Mezopotamii. W tym samym czasie małe osady przekształcły się w miasta, gdzie rozwijało się rzemiosło i handel. W miastach swoje siedziby miali również władcy, kapłani i inni najwyżsi urzędnicy. Pierszą cywilizacja na terenie Mezopotamii było państwo Sunerów, którzy zakładali iasta-pastwa w których rządy sprawowali królowie-kapłani. Przewodniczyli oni również najważniejszym uroczystościom relighijnym ponieważ uważano ich za piośredników pomiędzy ludźmi a bogami.. Za najważniejsze osiągnięcvia Sumerów uważa się wynalezienie pisma, wynalezienie koła i wynalezienie koła gancarskiego. W III w.p.n.e Sumerowie zaczeli wytwarzać także wyroby z metalu (brązu i złota). Uważa się również , że to Sumerowie wynależli system liczenia dwunastkowego i pierwsze badania astronomiczne Ok 2 tys. lat p.n.e nad Eufratem , na północ od Sumeru , na skrzyzowaniu dwóch szlaków handlowych, powstało nowe miasto Babilon. Jego władcą w XVIIIw p.n.e. został Hammurabi, który sprawował rządy najwyższe i niepodzielne (nie odpowiadał za swoje czyny przed nikim i wszyscy poddani musieli mu być posłuszni). Stworzył on Kodeks zwany Kodeksem Hammurabiego, który ustanawiał jednolite i zrozumiałe prawa dla wszystkich poddanych. Kodeks zawierał bardzo surowe kary nawet za drobne przewinienia ( okaleczenie a nawet śmierć). Kodeks został wyryty na kamiennej płycie zwanej stelą i był ustawiony w najważniejszym miejscu w Babilonie żeby każdy mógł się z nim zapozxnać. Jednym z najbardziej znanych osiągnięć babilończyków był pierwszy w świecie most na Eufracie., a najbardziej znanym osiągnięciem były wiszące ogrody, które ozdabiały pałac królowej Semeramidy. Babilończycy byli politeistami, czyli modlili się do wielu bogów. Najważniejszym bogiem był Marduk, któremu składano ofiary. Podobnym do Mezopotami państwem był Egipt, który leżał nad rzeką NIl, wzdłuz którego ciągnęły się pola uprawne.. Nil był również głownym szlakiem komunikacyjnem.Początkowo nad Nilem istniały dwa królestwa - Dolny i Górny Egipt, którego władcą był faraon. Uważano go za syna najwyższego boga egipskiego Re. Pomocnikami władcy byli urzędnicy i kapłani. Najbardziej potężnym władcą był Ramzes II, który był władcą nie tylko Egiptu ale również Libii, Syrii i Palestyny. W Iw.pn.e. Egipt zaczął tracić na znaczeniu i kontrole nad nim przejęli kolejno Asyria, Persja, Grecja, RZym. Dopiero za czasów rzymskich Egipt stracił niezależnośc i został właczony do Imperium Rzymskiego. Egipcjanie wierzyli w życie po śmierci i sąd ostateczny w czasie którego bóg Ozyrys kładł na wadze serce osby zmarłej. Jeżeli ważyło ono mniej niż pióro symbolizujące prawdę to zmarły mógł się cieszyć życiem wiecznym , a jeśli więcej - zasługiwał na surową karę. Wierzono również, że dusza pozostaje przy zyciu dopóki ciało zmarłego nie zmieni się. Dlatego faraonów mumifikowano. Proces ten zapobiegał rozkładaniu się ciała. Mumie wkładano do kamiennej skrzyni zwanej sarkofagiem, a sarkofag składano do grobowca - piramid. Osiągnięciem egipcjan było stworzenie pisma obrazkowego - hieroglifów. Fenicja to miasto-państwo położone między Egiptem, Hetytami a Mezopotamią. NA wybrzeżu Morza Śródziemnego założyli wiele miast : Tyr, Sydon, Byblos, Ugarit, Arados. Fenicjanie nigdy nie tworzyli jednego państwa, , zawsze dzielili się na niezależne od siebie miasta, w których przeważnie rządzili królowie. Przypisywano im boskie pochodzenie i oddawano cześć. Fenicjanie czcili również siły i zjawiska przyrodnicze.Ludość Fenicji zajmowała się przede wszystkim rzemiosłem i handlem. Wymieniali wyroby rzemieślnicze na żywność i surowce naturalne. 2.Rzym Miasto Rzym powstało na wzgórzu, tam gdzie z łatwością można się było przeprawić przez rzekę Tybr. Pierwszym królem był Romulus a ostatnim okrutny Takwiniusz Pyszny, który został wygnany. Władzę w rzymie objęli przedstawiciele najzamożniejszych rodów zwani patrycjuszami. Pozostała część ludności rzymskiej nazywała się plebejuszami, którzy byli ludźmi wolnymi ale nie mieli praw obywatelskich ani przywileii. Do najniższej grupy społecznej należeli niewolnicy, wykorzystywani do najgorszej pracy. Na początku Vw.p.n.e. Rzym był niewielkim panstwem Italii. W tym w czasie zaczęłą wzrastać liczba ludności w Rzymie, którą trzeba było wyżywić. Rzymianie wyruszyli więc na podbój sąsiednich terenów. Mieli świetnie wyszkoloną armię i dzięki temu zajęli większą część Półwyspu Apenińskiego, a wkrótce po zdobyciu Tarentu , cały Półwysep. Terytoria te podzielono na prowincje, gdzie władzę sprawowowali namiestnicy. Dzięki wyzyskiwaniu podległych sobie terytoriów namiestnicy i ich rodziny szybko bogacili się. W trakcie prowadzonych wojen napłynęło do Rzymu wiele tysięcy niewolników, którzy trafili do pracy w kopalniach i latyfundiach (majątki bogatych rodów) Młodzi i silni byli szkoleni do pokazowych walk na areni i nazywano ich gladiatorami. W Iw.p.n.e w jednej ze szkół zawiązał się spisek, któremu przewodził Spartakus. Do zbuntowanych dołączyli również inni niewolnicy i biedota niezadowolona z rządów. Wkrótce jednak okazało się, że nie są przygotowani do długotrwałej walki ze świetnie wyszkoloną armią. Spartakus zginął w jednej z bitew, a wielu z jego towarzyszy zostało ukrzyżowanych wzdłuż drogi z Kapui do Rzymu. Dopóki terytorium państwa było niewielkie, to republika fonkcjonowałą poprawnie, ale wraz ze wzrostem wielkości terytorium władza zaczęła wymykać się spod kontroli władz republikanskich. Od Iw.p.n.e. zaczęły wybuchać wpjny domowe, które pustoszyły kraj. w tym czasie największą władzę zdobył Gajusz Juliusz Cezar, który został konsulem. Wkrótce niestey znów doszło do wojny domowej pomiędzy Cezarem a Pompejuszem i popierającym go senatem. Cezar odniósł zwycięstwo, a Pompejusz musiał uciekać do Egiptu, gdzie go zamordowano. Wkrótkim czasie Cezar pokonał swoich przeciwników i rozpoczął przebudowę państwa stając się dyktatorem. Wrogowie Cezara zawiązali spisek i zamordowali go w czasie obrad senatu. Zabójcy Cezara próbowali przywrócić republikę, ale sprzeciwili się temu zwolennicy Cezara na czele których stanął Marek Antoniusz i Oktawian. Niestey również między nimi powstał konflikt, który doprowadził do następnej wojny domowej, trwająca z przerwami 10 lat. Ostatecznie zwyciężył Oktawian, a Antoniusz uciekł do Egiptu gdzie na wiadomość o nadciągających wojskach Oktawiana popełnił samobójstwo. Egipt został włączony do imperium , które od tej chwili miało jednego władcę. Nie zlikwidował senatu i został pierwszym senatorem co pozwalało mu nosić tytuł princepsa - pierwszego obywatel Rzymu. Na cześć swego przybranego ojca Juliusza Cezara , Oktawian używał przydomka Cezar. Stą wziły sie nazwy cesarz i cesarstwo. to właśnie od czasów rządów Oktawiana państwo rzymskie zaczętop nazywać cesarstwem. Zapanował pokój, prowadzone były tylko nieliczne wojny , które miały umocić granice cesarstwa. Po objęciu władzy przez Trajana, Rzymianie rozpoczęli nowe podboje ( IIw.n.e.) , najpierw zaatakowali plemię Daków , a potem zaatakowali królestwo Partów. Niestety nie udało im się podbić Partów i wkrótce Rzymianie zrezygnowali z dalszych walk. Za północną granicą Imperium rozciągały się ziemie Sarmatów i Germanów zwanycch barbarzyńcami. Byli społecznością gorzej rozwiniętą od rzymian, ale byli doskonałymi żołnierzami, dlatego legiony rzymskie nie zawsze mogły ich pokonać. Z upływem czasu barbarzyńcu i Rzymianie nawiązali kontakty handlowe. Sprowadzano towary z całej Europy. Do IIw.n.e Rzymianom udało się utrzymac pokój wewnątrz kraju, jednak coraz trudniej było znaleśc chetnych którzy zaciągnęliby sie do armii. Zaczęto rekrutować żolnierzy spośród mieszkańców prowincji, rozluźniono dyscyplinę. Za wyższy żołd poszczególne prowincje obwoływały swoich dowódców cedsarzami, zaczęło znów dochodzić do wojen domowych. W wyniku wojen władcy bardzo często zmieniali się co źle wpływało na stabilnośc Imperium. W IIIw.ne. plemię Gotów przybyłe znad Bałtyku rozpoczęło wędrówkę w stronę Morza Czarnego. Wkrótce dotarli do północnych Włoch i spustoszyli Półwysep Apeniński..Skutkiem tego najazdu były zniszczenia i kryzys wewnątrz Imperium. Pobierano coraz wyższe podatki od podbitej ludności, co z kolei proadziło do niezadowolenia i rozbojów. Dopiero cesarz Dioklecjan przeprowadził reformy, które zahamowały kryzys i uporządkowały sytuację wewnętrzną Imperium. Zmienił zasadu rekrutacji żołnierzy, stworzył armię rezerwową , zmienił zasady pobierania podatków i osłabił władzę namiestników w prowincjach. Zmienił również sposób zarządzania Imperium, zlikwidowała instytucje republikańskie i skupił całą władzę w swoich rękach. Kazał nazywać się panem i bogiem. Jego nastepca Konstantyn Wielki przeniósł stolicę z Rzymu do Konstantynopola. W wyniku ciągłych konfliktów coraz wyraźniej rysowały się różnice pomiędzy zachodnią i wschodnią częścią Imperium. Ostatecznego podziału na cesarstwo zachodniorzymskie i wschodniorzymskie dokonał cesarz Teodozjusz Wielki. Stolicą cesarstwa wschodniorzymskiego został Konstantynopol, a zachodniorzymskiego nadal pozostawał Rzym. W IVw.ne. rozpoczęła sie tzw. wielka wędrowka ludów. Z Azji Centralnej do Europy zaczęły przybywać plemiona Hunów, którzy zaatakowali plemiona Gotów i Wandalów zamieszkujących granice Rzymu. Do niedawna wrogowie Imperium, teraz poszukiwali schronienia. Cesazr zgodził sie by zamieszkali na terytorium Imperium. Niestety w skutek wyzysku namiestników wśrod barbarzynców zaczął panować głód. Zbuntowali się więc i rozbili wojska cesarskie , pustosząc kraj. Armia rzymska była bardzo osłabiona i nie była w stanie zatrzymać wojsk barbarzyńców. Na obszar Imperium zaczęły wówczas wkraczać również inne plemiona, które pustoszyły cesarstwo zachodniorzymskie., natomiast cesarstwo wschodniorzymskie nie poniosło wiekszych strat. RZymianie i Germanie na krótko zjednoczyli się przeciw wspólnemu wrogowi - Hunom. Po wygranej bitwie , porozumienie zosrtało zerwane. Odtąd barbarzyńcy mieli coraz wiekszy wpływ na rządy cesarzy, którzy byli coraz bardziej ulegli. W 476r.n.e przywódca barbarzyńców Odoaker pozbawił cesarza Romulusa Augustulusa tronu i datę tę uważa się za upadek cesarstwa zachodniorzymskiego .
