ur. 30 czerwca 1911 w Szetejniach, zm. 14 sierpnia 2004 w Krakowie. polski prawnik i dyplomata, poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz; był pierworodnym synem Aleksandra Miłosza i Weroniki Miłoszowej z Kunatów. Wielkie Księstwo Litewskie, na którego dawnych terenach Miłosz się wychował, wraz ze swą wielokulturową i tolerancyjną atmosferą, wywarło decydujący wpływ na twórczość poety. Ogromny wpływ na poetę wywarły także wydarzenia historyczne, których był świadkiem: rewolucja październikowa i wojna polsko-bolszewicka.Miłosz studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Utwory: # Kompozycja (1930) # Podróż (1930) # Poemat o czasie zastygłym (1933) # Trzy zimy (1936) # Obrachunki # Wiersze (1940) # Równina (1941) # Pieśń niepodległa (1942) # Ocalenie (1945) # Traktat moralny (1947) # Zniewolony umysł (1953) # Zdobycie władzy (1953) # Światło dzienne (1953) # Dolina Issy (1955) # Traktat poetycki (1957) # Rodzinna Europa (1958) # Kontynenty (1958) # Człowiek wśród skorpionów (1961) # Król Popiel i inne wiersze (1961) # Gucio zaczarowany (1965) # Widzenia nad zatoką San Francisco (1969)
Czesław Miłosz (ur. 30 czerwca 1911 w Szetejniach, zm. 14 sierpnia 2004 w Krakowie) – polski prawnik i dyplomata, poeta, prozaik,historyk literatury, tłumacz; laureat Neustadt International Prize for Literature (1978) i Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980); profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley i Uniwersytetu Harvarda; pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce.
