mam nadzieje, że coś przyda Ci się z moich notatek z historii. Większość kadry oficerskiej i polityków zdążyła opuścić kraj i uniknąć aresztowania. Ludzie ci udali się na emigrację - do Francji, Belgii, Szwajcarii i Anglii. Ponieważ na emigrację udała się bardzo duża liczba ludzi, w historii zjawisko to zyskało nazwę Wielkiej Emigracji. Na emigracji znalazło się wielu wybitnych Polaków, m.in. Joachim Lelewel, książę Adam Jerzy Czartoryski, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Fryderyk Chopin. Ludzie ci spotykali się często i dyskutowali o sprawach polskich. Dyskusje prowadziły do sporów, a te z kolei - do podziałów naszej emigracji na trzy zasadnicze nurty: 1. nurt konserwatywno - liberalny 2. nurt demokratyczno - rewolucyjny 3. nurt utopijno - socjalistyczny. Nurt konserwatywno - liberalny skupiony był wogół księcia Czartoryskiego; jego członkowie twierdzili, że przyszła Polska powinna być szlachecka, a w odzyskaniu niepodległości mieliby nam pomóc Anglicy i Francuzi. Nurt demokratyczno - rewolucyjny skupiony był wokół Lelewela; był zdania, że przyszła Polska powinna być krajem demokratycznym, gdzie wszyscy obywatele byliby równi wobec prawa. Niepodległość mielibyśmy wywalczyć sobie sami - wszystkimi siłami narodu. Nurt utopijno - socjalistyczny działający w Anglii - bez większego znaczenia. Głosił, nierealną ideę konieczności likwidacji wielkiej własności prywatnej. Nurt demokratyczno - rewolucyjny przygotowywał powstanie zbrojne i wysyłał w tym celu na ziemie polskie emisariuszy (m.in. Edwarda Dembowskiego, Szymona Konarskiego). Ludzie ci doprowadzili do wybuchu powstania dnia 22 lutego 1846 roku, które objęło tylko Kraków i trwało 9 dni. Powstanie, zwane także rewolucją krakowską zakończyło się likwidacją Rzeczpospolitej Krakowskiej i było powodem zbrojnego wystąpienia chłopów przeciw szlachcie (zwanego rabacją; przywódcą rabacji próbował być Jakub Szela).
