Konrad w „dziadach cz. III” zwraca się do Boga, żąda od niego władzy Boskiej „daj mi rząd dusz”. Konrad chce mieć władzę, gdyż czuje się bezsilny, chciałby pomóc swojemu narodowi wyzwolić się z niewoli, lecz jest to niemożliwe. Dlatego też chce mieć władzę boską. Jednocześnie mówi: „Tę władzę, którą mam nad przyrodzeniem, Chcę wywrzeć na ludzkie dusze, (...) Chcę czuciem rządzić, które jest we mnie; Rządzić jak Ty wszystkimi zawsze i tajemnie: Co ja zechcę, niech wnet zgadną, spełnią, tym się uszczęśliwią, A jeżeli się sprzeciwią, Niechaj cierpią i przepadną ...” Słowa te ukazują wnętrze duszy Konrada, który pragnie mieć władzę absolutną, bezwzględną, totalitarną. Jednostki, które by mu się sprzeciwiły, byłyby natychmiast unicestwiane. Podmiot liryczny hymnu „Święty Boże, Święty Mocny” także zwraca się do boga. Jednakże w odmienny sposób niż czyni to Konrad. Kasprowicz widząc okropną sytuację ludzi prosi Boga, by ten zlitował się nad nimi. Autor cierpi wraz z ludźmi. „O, niezgłębione, nieobjęte moce! Skrzydłami trzepoce jak ptak ten nocny któremu okiem kazano skrwawionem patrzeć w blask słońca ... „ Autor wzywa boga, by ten zniżył się do poziomu zwykłych śmiertelników i doświadczył ich strasznego losu, lub by wzniósł autora do strefy boskiej, aby ten mógł spojrzeć na ziemskie problemy z boskiej perspektywy
