20 różnic miedzy komputerem a maszyną do pisania

Klawiatura elektrycznej maszyny do pisania nazywana jest klawiaturą maszynistki (rys. 1) funkcjonuje w układzie QWERTZ ze znakami charakterystycznymi dla języka polskiego. Używana w maszynach do pisania i komputerach. Swoją nazwę wzięła od maszynistki – osoby zawodowo przepisującej teksty na maszynie do pisania metodą bezwzrokową. Powstała w wyniku przystosowania niemieckich maszyn do pisania do użycia w Polsce. Czcionki charakterystyczne dla języka niemieckiego (ä, ö, ü, ß) zostały zastąpione przez czcionki polskie (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż). Ponieważ znaków polskich jest więcej niż niemieckich, w maszynach do pisania nie są dostępne wszystkie czcionki dla polskich wielkich liter. Taki układ klawiatury jest zgodny z PN-87 Istnieją również inne układy bazujące na QWERTZ nazywane klawiaturą maszynistki, ale z układem klawiszy różniącym się od układu PN-87. Jednym z nich jest układ PL-214 stosowany w systemach MS-DOS, Windows i Linux. Układ ten sprawia trudności osobom piszącym metodą bezwzrokową na klawiaturach PN-87, ponieważ polskie znaki są rozmieszczone na innych klawiszach. Przed upowszechnieniem się komputerów jedyny układ klawiatury stosowany w Polsce. Wyparty przez układ programisty QWERTY (rys. 2), który wymaga naciśnięcia dwóch lub trzech klawiszy w celu uzyskania polskiego znaku diakrytycznego, co spowolnia pisanie bezwzrokowe. Łatwiej dostępne są natomiast w układzie programisty inne znaki z klawiatury amerykańskiej, takie jak [,], {,}, ‘, |, , @, #, $, ^, &, *, ~.   Rys. 1 Układ klawiatury maszynistki (QWERTZ PN 87)   Jeśli porównamy oba te układy klawiatury zauważymy, iż w układzie maszynistki: *       brak jest oddzielnego bloku klawiszy numerycznych; *       brak klawiszy funkcyjnych; *       zamienione położenie liter „z” i „y”; *       występują polskie znaki diakrytyczne, których brak w QWERTY. Rys. 2 Budowa klawiatury QWERTY – podział na grupy klawiszy. 1. – Klawisze alfa-numeryczne 2. – Klawisze funkcyjne 3. – Klawisze specjalne 4. – Lampki sygnalizacyjne 5. – Klawisze sterowania kursorem 6. – Klawiatura numeryczna Opis poszczególnych klawiszy klawiatury: Esc – klawisz zwykle służy do wstrzymywania sekwencji operacji. Esc to skrót od angielskiego Escape co oznacza „ucieczka”. Jeżeli wykonujemy jakąś sekwencję operacji, i chcemy ją przerwać przed zakończeniem to możemy spróbować nacisnąć klawisz Esc, często stosowany jako opuszczenie danego programu, gry komputerowej. Enter – (po angielsku – WEJŚCIE) – klawisz służy do zatwierdzania wszelkich operacji. W edytorach tekstu powoduje natychmiastowe przejście kursora do nowej linii. F1 – F12 – klawisze funkcyjne. Praktycznie w każdym programie służą do czegoś innego. Są to klawisze, pod którymi twórcy oprogramowania mogą ukryć funkcje, które wymagają szybkiego uruchomienia (np. pomoc, zmiana nazwy plików katalogów, słowniki, notatniki, wydruki, konfiguracje) PrintScreen – „wydrukuj ekran”, przydatny gdy nie ma możliwości wydrukowania informacji zawartej na ekranie. Aby wydrukować zawrtość ekrany należy przytrzymać lewy Alt i wcisnąć klawisz PrintScreen. ScrollLock, Pause – klawisze, które obecnie straciły na znaczeniu. Były wykorzystywane w starszych znakowych systemach operacyjnych, dzisiaj praktycznie niewykorzystywane, o ile programiści nie wyznaczą im jakiejś funkcji podobnie jak klawiszom F1-F12. „~” – tylda jest wykorzystywana dziś raczej głównie w Internecie, choć już coraz rzadziej. W normalnej pracy klawisz raczej niewykorzystywany. Klawisze alfanumeryczne – służą do wprowadzania znaków, takich, jakie są wydrukowane na klawiszach. Niektóre klawisze jak np. klawisze z cyframi zawierają dodatkowo wydrukowane inne symbole. Naciskając na taki klawisz wprowadzamy do komputera znak, który jest wydrukowany niżej. Backspace – (czasami może być oznaczony tylko strzałką w lewą stronę – ostatni klawisz w górnym rzędzie klawiatury numerycznej) służy do kasowania znaku, za którym znajduje się kursor. Po prostu kasuje po jednym znaku wstecz. Tab – klawisz tabulacji – w edytorach tekstu powoduje przeskoczenie kursora do przodu, do z góry określonego miejsca, dzięki temu jest wykorzystywany do robienia równych akapitów, czy wcięć w tekście. W różnego rodzaju formularzach służy do przeskakiwania do kolejnego pola formularza. Łącznie z przyciskiem Shift zwykle pozwala przeskakiwać do poprzedniego pola formularza. Caps Lock – po naciśnięciu tego klawisza zaświeca się na klawiaturze dioda. Po ponownym wciśnięciu dioda gaśnie. Gdy dioda świeci się wszystkie litery pisane są dużymi znakami. Gdy podczas pisania liter wciśnięty będzie Shift wówczas zamiast dużych będziemy pisali małymi znakami. Caps Lock odnosi skutek tylko do liter. Klawisze z wydrukowanymi podwójnymi znakami (jak cyfry) nadal działają jak dawniej tzn. dolny znak jest drukowany po wciśnięciu klawisza, a górny, gdy równocześnie był wciśnięty Shift. Należy zwrócić uwagę podczas wpisywania hasła, czy dioda Caps Lock jest zgaszona, gdyż dla komputera małe i duże litery to całkowicie różne znaki. Shift – klawisz służący do zmiany działania klawiatury. Samo wciskanie Shift nie daje żadnych rezultatów. Dlatego można go spokojnie nacisnąć i trzymać jak długo się nam podoba. Podczas gdy ten klawisz jest wciśnięty zmienia się znaczenie innych klawiszy – litery zmieniają wielkość, a w klawiszach dwufunkcyjnych wprowadzany jest znak górny, gdy shift jest przytrzymywany. Ctrl – (Control) klawisz mający za zadanie zmodyfikować działanie klawiatury podobnie jak klawisz Shift. Podobnie też działa. Samo wciskanie Ctrl nie powoduje żadnych reakcji. Dopiero w połączeniu z innym klawiszem może wywołać jakąś funkcję. Kombinacje Ctrl+(klawisz) mają przypisane różne funkcje w różnych programach w zależności od woli programisty.Ctrl+C kopiuj, Ctrl+X wytnij, Ctrl+v wklej. Alt – (Alternative) kolejny klawisz do zmiany działania klawiatury. Podobnie jak Shift i Ctrl samo naciskanie Alt nie powoduje żadnego działania. W przeciwieństwie jednak do Shift, którego działanie jest zazwyczaj (wola programistów) takie samo dla lewego i prawego klawisza, to w przypadku Ctrl częściej można spotkać różnice w działaniu lewego i prawego przycisku, natomiast w przypadku Alt tych różnic można być pewnym. I tak prawy Alt wykorzystywany jest zwykle do wprowadzania polskich znaków. Spacja – najdłuższy klawisz na klawiaturze – służy do wprowadzania odstępu (pustego miejsce, pustego znaku). Znak taki przez komputer jest traktowany jak każdy inny znak, tyle tylko, że nie jest widoczny. Dlatego np podczas wyszukiwania tekstów, należy zwracać uwagę, czy nie wpisaliśmy gdzieś niepotrzebnie Spacji. Kursory – służą do przemieszczania się w tekście lub formularzu zgodnie z kierunkiem, który wskazują. Insert – (Wstaw) – klawisz używany do zmiany trybu w edytorach tekstów. Przełącza między trybem wstawiania i zastępowania, czyli nadpisywania. W jednym z nich pisząc tekst wszystko co jest umieszczone dalej jest przesuwane tworząc miejsce dla kolejnego znaku, w drugim trybie nowe znaki są pisane zastępując stare. Delete – (Usuń) powoduje usunięcie znaku znajdującego się tuż za kursorem w odróżnieniu od Backspace , który usuwa znak znajdujący się przed kursorem. Jeżeli kursor nie jest cienką pionową linią znajdującą się pomiędzy znakami tylko ma formę mrugającego prostokąta przykrywającego znak, to klawisz Delete kasuje znak, na którym znajduje się kursor. Home – (Dom) w edytorach tekstu powoduje powrót kursora do początku linii. End – (Koniec) w edytorach tekstu powoduje przesunięcie kursora na koniec linii. Page Up – (Strona do góry) w edytorach tekstu powoduje przesunięcie kursora o stronę do góry. Page Down – (Strona w dół) w edytorach tekstu powoduje przesunięcie kursora o stronę do dołu. Blok klawiatury numerycznej – może mieć różne zastosowania w zależności od tego, czy świeci się dioda Num Lock. Diodę zaświeca się i gasi za pomocą klawisza Num Lock, który jest umieszczony w lewym górnym rogu klawiatury numerycznej. Gdy dioda się świeci, to klawiatura działa jak klawiatura z cyframi (łatwo wprowadzać do komputera dane liczbowe), gdy dioda jest zgaszona to klawiatura działa tak jak na to wskazują oznaczenia na klawiszach znajdujące się pod cyframi, czyli poszczególne klawisze spełniają funkcje edycyjne jak odpowiednie klawisz obok i kursory. W nowych typach klawiatur pojawiły się klawisze z symbolem okienek Windows i menu. Służą one do rozwijania menu z paska zadań (odpowiednik naciśnięcia kursorem myszki na przycisk Start na ekranie), oraz do rozwijania menu kontekstowego (odpowiednik naciśnięcia prawym przyciskiem myszki na ekranie). Kombinacje klawiszy klawiatury: - Shift + dowolna litera na klawiaturze da nam wielką literę. Przykład: Shift + klawisz o literze a = A Shift + klawisz o literze b = B - Shift + dowolny klawisz dwufunkcyjny da nam znak górny, który jest widoczny na wciśniętym przez nas klawiszu. Przykład: Shift + klawisz na którym widoczne są dwa znaki, (przykładowo 2 i @) = @ Shift + klawisz na którym widoczne są dwa znaki, (przykładowo 5 i %) = % Prawy Alt + dowolny klawisz literowy da nam polski znak. Przykład: Prawy Alt + a = ą Prawy Alt + c = ć Prawy Alt + z = ż (Uwaga: ta kombinacja działa jedynie na klawiszach, które odnajdują swoje zastosowanie w znakach języka polskiego, wciśnięcie przykładowo Prawy Alt + B nie da nam żadnego efektu). Wyjątkiem przy tej kombinacji jest klawisz x: Prawy Alt + x = ź Klawisz Shift + Prawy Alt + dowolny klawisz literowy odnajdujący swoje zastosowanie w znakach języka polskiego da nam wielką literę będącą znakiem polskim. Przykład: Klawisz Shift + Prawy Alt + klawisz literowy a = Ą Klawisz Shift + Prawy Alt + klawisz literowy c = Ć Klawisz Shift + Prawy Alt + klawisz literowy z = Ż Wyjątkiem przy tej kombinacji jest klawisz x: Klawisz Shift + Prawy Alt + klawisz literowy x = Ź Naciśnięcie klawiszy Ctrl + Alt + Delete wywołuje okno Menadżera zadań Windows (często korzystam, gdy komputer jest w stanie „kontemplacji