Wedlug "Mitologii starożytnej Grecji" Pietrzykowskiego Posejdon to syn Kronosa a brat Zeusa. Kronos połknął wszystkie swe dzieci prócz uratowanego przez matkę Zeusa, ktory to zmusil ojca do wyplucia swego rodzeństwa. Tak oswobodzony Posejdon wziął udział w podziale świata i objął w żądy morze. Wychowawcami Posejdona, jak pisze autor, byli Telichinowie, morskie demony o rybich ogonach, jednak mogących przyjmowac inne postacie. Bóg Morza mieszkał we wspaniałym pałacu na dnie morza wraz ze swą małżonką, Amfitryną. Był bogiem ponurym, msciwym, jednakże to on uśmierzał nawałnice i uspakajał fale. Gniew Posejdona jest motywem przewijającym się przez całą "Odyseję" Homera, którego powodem było oślepienie cyklopa Polifema, syna pana mórz, przez Odyseusza. Posejdon wraz z Apollinem zbudowali mury Troi, ale król Laomedon odmówił im zapłaty wynagrodzenia a także nie szczędził im obelg. Od tamtej pory Posejdon stał się zagorzałym przeciwnikiem Troi, a zwłaszcza dynastii krolewskiej w niej panujacej.Wyrocznia orzekła, ze Boga można przebłagać składając w ofiarze córkę Laomedona, Hezjone. W ostatniej chwili od smierci uratował ją Herakles. Tematem licznych legend jest rywalizacja Posejdona z innymi bogami o panowanie nad poszczególnymi miastami greckimi: w Atenach i Trojzenie został pokonany przez Atenę, w Delfach musiał ustapić Apollinowi, w Argos-Herze, zaś na Naksos- Dionizosowi. Chcąc pomścić liczne zniewagi bóg zesłał na okolice Argos długotrwałą suszę. Gniewnego boga ułaskawiła mieszkanka miasta, Amymone. Posejdonowi poswięcona była bajeczna wyspa, Atlantyda, którą władali jego potomkowie. Według Platona, zgubiła jej mieszkańców nadmierna pycha: pragneli podbić świat, bowiem uważali się za niezwyciężonych. Mieszkańców Atlantydy pokonali Ateńczycy a sama wyspa zalana została falami oceanu.
