Przedstaw postanowieni Małej Konstytucji

1) podpisana 20 lutego 1919, określała zakres i organizację najwyższych władz do czasu uchwalenia Konstytucji Marcowej (1921). Określała ustrój Rzeczypospolitej jako demokratyczny. Władzą naczelną był Sejm Ustawodawczy, jego przedstawicielem i wykonawcą uchwał - Naczelnik Państwa, sprawujący również naczelne dowództwo nad siłami zbrojnymi. Naczelnik powoływał rząd w porozumieniu z sejmem i był przed nim, wraz z rządem, odpowiedzialny. Każdy akt państwowy Naczelnika Państwa wymagał kontrasygnaty właściwego ministra. 2) uchwalona 19 lutego 1947 jako najwyższy akt normatywny do czasu uchwalenia Konstytucji lipcowej 1952. Określała ustrój i zakres działania najwyższych organów Polski Ludowej. Zwiększała uprawnienia władzy wykonawczej - prezydenta i rządu. Mechanizm sprawowania władzy przez partię komunistyczną w praktyce niweczył jej podstawowe założenia. 3) uchwalona 17 października 1992 jako tymczasowy akt konstytucyjny do czasu uchwalenia konstytucji 1997. Regulowała ustrój, funkcje i kompetencje sejmu i senatu (legislatywa) oraz prezydenta i rządu (egzekutywa), a także określała podstawowe zasady samorządu terytorialnego. Uchyliła konstytucję z 1952, pozostawiając w mocy jedynie niektóre jej fragmenty (znowelizowane), m.in. o podstawowych zasadach ustroju, prawach i wolnościach obywateli.